حضرت فاطمه در معارف و سیره امام باقر

یادکرد مصیبت مادر

امام باقر (ع) هرگاه دچار تب بود، آب خنکی طلب می‌کرد. وقتی که آب به دستش می‌رسید، جرعه‌ای از آن را می‌نوشید. لحظه‌ای از نوشیدن باز می‌ماند. سپس با صدای بلند به حدی که در بیرون خانه نیز شنیده می‌شد از ته دل مادرش زهرا (س) را صدا می‌کرد. می‌فرمود: «يَا فَاطِمَةُ بِنْتَ مُحَمَّدٍ»؛ «فاطمه ای دختر رسول خدا». بدین‌گونه خود را از سوز تب تسلی می‌داد. بر خود مرهمی می‌نهاد. جان و روح خود را با یاد محبوب و توسل به او آرام می‌کرد. در همین رابطه مرحوم شیخ عباس قمی می‌گوید: شاید تذکر به نام حضرت زهرا (س) در هنگام تب شدید بیانگر این بود که همچنان که بدنم به آتش تب می‌سوزد و آن را با آب سرد خاموش می‌سازم، قلبم هم به آتش مصیبت مادرم گدازان است؛ لذا با ذکر فاطمه (س) دل را آرام می‌ساختند^[۱].^[۲]

منابع

اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۵

پانویس

↑ فاطمه زهرا (س) شادمانی دل پیامبر، احمد رحمانی همدانی، ص۱۵۵؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۲، ص۳۷۲.
↑ اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۵، ص ۱۷۴۷.

[1] فاطمه زهرا (س) شادمانی دل پیامبر، احمد رحمانی همدانی، ص۱۵۵؛ سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج۲، ص۳۷۲.

[2] اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۵، ص ۱۷۴۷.

[۱]

[۲]