حضرت فاطمه در معارف و سیره امام صادق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

یادکرد مصیبت مادر

در سنگینی مصیبت مادر، مفضل به امام صادق (ع) عرض کرد: ای مولای من! اشک ریختن را چه ثوابی است؟ فرمود: در صورتی که به خاطر فردی بر حق اشک ریخته شود، ثوابی بی‌شمار دارد. گفت: ای پسر رسول خدا! روز انتقام‌گیری شما از روز سختی و اندوهتان بزرگ‌تر است. حضرت فرمود: ولی هیچ روزی همچون روز محنت و اندوه ما در کربلا نیست. هر چند روز سقیفه و سوزاندن در خانه امیرالمؤمنین، حسنین، فاطمه (ع)، زینب، ام کلثوم و فضه و کشتن محسن با ضرب لگد، بزرگ‌تر و وحشتناک‌تر و تلخ‌تر است؛ زیرا آن روز اصل و ریشه عذاب است[۱].

در روایتی دیگر از امام صادق (ع) آمده است که فرمودند: در روز قیامت، حضرت خدیجه و فاطمه بنت اسد (مادر علی (ع)) محسن را حمل می‌کنند. آنها گریه و ناله می‌کنند. مادرش فاطمه (س) این آیات قرآن را می‌خواند: هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ[۲].

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ[۳]. آن‌گاه امام صادق (ع) آن چنان گریه کرد که محاسن شریفش از اشک تَر شد. سپس فرمود: «لَا قَرَّتْ عَيْنٌ لَا تَبْكِي عِنْدَ هَذَا الذِّكْرِ»؛ «روشن مباد آن چشمی که هنگام ذکر این مصیبت، گریه نکند»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. فاطمه زهرا (س) شادمانی دل پیامبر، ص۶۹۸؛ نوائب الدهور، ص۱۹۴؛ الگوهای رفتاری حضرت فاطمه زهرا (س)، حلیمه صفری، ص۳۸۴.
  2. «این همان روزی است که به شما وعده می‌دادند» سوره انبیاء، آیه ۱۰۳.
  3. «روزی که هر کس هر کار نیکی انجام داده است پیش رو می‌یابد و هر کار زشتی کرده است آرزو دارد کاش میان او و آن (کار زشت) فاصله‌ای دور می‌بود و خداوند شما را از خویش پروا می‌دهد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره آل عمران، آیه ۳۰.
  4. زندگانی حضرت فاطمه (س) (ترجمه بیت الأحزان)، سید محمود موسوی زرندی، ص۱۵۹.
  5. اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۵، ص ۱۷۴۷.