حق جوار
مقدمه
حق جوار، از جمله حقوق سیاسی مربوط به اشراف و رؤسای قبایل بود که می‌توانستند در پناه نفوذ خود، به دیگران امان داده و آنان را تحت حفاظت خود قرار دهند. فرد حمایت‌شده، از تمامی حقوق قبیله حامی، برخوردار بود. در صدر اسلام، قبیله قریش، با برخورداری از میزبانی زایرین بیت الله الحرام و نگهبانی از بتان و عقاید مذهبی اعراب، مهم‌ترین قدرت سیاسی در جزیرة العرب به شمار می‌آمدند. بانی اصلی شکل‌گیری قریش "قصی بن کلاب" - از اجداد پیامبر (ص) - بود که لقب "مجمع القبایل" گرفت و تیره‌های مختلف قریش را، تحت ریاست خود، در مکه سکونت داد[۱].
حق جوار از اموری است که اسلام آن را امضا کرده است[۲].
منابع
پانویس
- ↑ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۲۱-۱۵؛ تاریخ تحول دولت و خلافت، ص۱۹؛ المنمق فی اخبار قریش، ص۳۲؛ اخبار مکه، ج۱، ص۱۱۰؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۳۰۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۸۳.