حواریون علی
مقدمه
حواریّون علی(ع) به اصحاب خاصّ آن حضرت گفته می‌شود. هرچند در جای دیگر (اصحاب علی(ع)) از یاران آن حضرت بحث شده، لکن چون عنوان حواریون مستقلا در احادیث آمده، عنوان می‌شود. حواریون، اصطلاحی است که ابتدا قرآن دربارۀ یاران ویژۀ حضرت عیسی مطرح کرده است لکن دربارۀ پیامبر خدا(ص) و حضرت علی(ع) و امامان دیگر نیز مطرح است، یاران مطمئن و پیمان بسته‌ای که عهد نشکستند و با عهد درست و میثاق استوار از دنیا رفتند. طبق برخی روایات، حواریون امام علی(ع) عبارت‌اند از: عمرو بن حمق خزاعی، محمّد بن ابی بکر، میثم تمّار و اویس قرنی[۱] شیعیان خاص و پاک از گناه در یک نگاه کلّی حواریون ائمه شیعه‌اند. به تعبیر امام صادق(ع) «إنّ شیعتنا حواریّونا»[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ سفیتة البحار ج ۱ ص۳۵۸.
- ↑ «شیعیان ما حواریون مایند». ارشاد مفید ج۱ ص۱۲۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۶.