دانیال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

دانیال یکی از انبیای بنی‌اسرائیل است و از فرزندان حضرت داوود است که در حدود هفتصد سال پیش از میلاد مسیح می‌‌زیسته است. او در زمان "بخت‌النصر" زندگی می‌‌کرد و در شوش از دنیا رفت. مقبره او در شهر شوش مزار معروفی است. در حدیثی امام باقر (ع) می‌‌فرماید: حضرت حسین بن علی (ع) در شب عاشورا یاران خود را جمع نموده و به آنها خبر شهادت‌شان را داد و از رجعت آنها هنگام قیام حضرت قائم (ع) گفت. سپس فرمود در آن زمان دانیال نبی و حضرت یونس (ع) رجعت می‌‌نمایند و نزد امیرالمؤمنین (ع) آمده و تصدیق خدا و حضرت محمد (ص) می‌‌نمایند. رسول خدا (ص) هم این دو پیامبر الهی را با هفتاد نفر به سوی بصره می‌‌فرستد و آنها کسانی را که با حضرت جنگ نموده بودند به هلاکت می‌‌رساند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. الخرائج و الجرائح: ص ۲، ص ۸۴۸.
  2. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۴۷؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۱۶.