رأفت در معارف و سیره نبوی
مقدمه
مهر و محبت و رحمت پیامبر گرامی اسلام همواره از صفات برجسته آن حضرت شناخته شده است. خداوند متعال چنین رأفتی را در وجود مبارک آن حضرت یک عطیه و موهبت الهی میداند: ﴿فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ﴾[۱] بدین جهت است که خداوند آن حضرت را رحمة للعالمین معرفی کرده است: ﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ﴾[۲]. نمونههای بارزی از این سیره را میتوان در رفتار سیاسی - اجتماعی آن حضرت مشاهده کرد. شاید بتوان اوج رحمت و گذشت آن حضرت را در مورد اهل مکه بیابیم که در اوج قدرت از آنان درگذشت. عبدالله بن عباس نقل کرده است که رسول الله به اهل مکه گفت: «ای اهل مکه که مرا رنجانیده و تکذیب کردهاید و از زاد و بومم بیرون کردهاید، گمان میبرید که من با شما چه خواهم کرد؟!» چون اظهار کردند که انتظار بزرگواری و رحمت از آن حضرت دارند به آیات شریفه یوسف در نحوه برخورد آن حضرت با برادران خطاکارش استشهاد کرد و رفتار خود را رفتاری سراسر رحمت و مغفرت اعلام کرد[۳].[۴]
پرسش مستقیم
اصل مهر و رأفت اسلامی بهعنوان یکی از اصول اخلاق سیاسی در سیره پیامبر خاتم به چه معناست؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ «پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
- ↑ «و تو را جز رحمتی برای جهانیان، نفرستادهایم» سوره انبیاء، آیه ۱۰۷.
- ↑ مصطفی دلشاد تهرانی، سیره نبوی منطق عملی (تهران، انتشارات وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، ۱۳۷۳)، ج۳، ص۹۰.
- ↑ بهروز لک، غلام رضا، مقاله «اصول حاکم بر سیره اخلاقی سیاسی پیامبر اسلام»، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۷۱.