ری در معارف و سیره حسینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

منطقۀ وسیع دامنۀ البرز (در جنوب شرقی تهران) ری نام داشته که تا دشت امتداد مییافته و حاصل‌خیز بوده است. در قدیم راه ارتباطی شرق و غرب ایران محسوب می‌شده است[۱]. در دورۀ امویان، حاکمان این منطقه و اغلب ساکنان آن، به آن دودمان گرایش داشتند و در آن عصر نسبت به اهل بیت (ع) دشمنی داشتند. شاید برخی روایات در نکوهش ری نیز بدان جهت از زبان ائمّه نقل شده است. به عمر سعد در قبال جنگیدن با امام حسین (ع) در کربلا، وعدۀ حکومت ری داده بودند. وسوسۀ حکومت بر این خطّۀ وسیع و پرنعمت و بهره‌وری از عایداتش، او را واداشت تا تن به کشتن حسین (ع) دهد[۲]. قبر حضرت عبد العظیم حسنی در این شهر است[۳].

منابع

پانویس

  1. دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۰، ص۲۸۵.
  2. در زمینۀ ری، از جمله ر.ک: «سیمای ری» سید حمید خندان، «تاریخ گسترش تشیع در ری» رسول جعفریان.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۷.