سفیان بن عیینه هلالی در علوم قرآنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابو محمد سفیان بن عیینه هلالی کوفی از اصحاب امام صادق S، ضعیف، دارای تفسیر معروف[۱].[۲]

او در سال ۱۶۳ در مکه رحل اقامت افکند و همان جا ماند تا اینکه در سال ۱۹۸ درگذشت. او از بزرگان سلف، از جمله امام جعفر صادق S روایت کرده است و بسیاری از بزرگان اهل حدیث نیز از او روایت کرده‌اند. احمد بن حنبل می‌گوید: «در میان فقیهان کسی را به اندازه او دانا به قرآن و سنن ندیدم». ابن سعد او را «ثقه، ثبّت، کثیر الحدیث و حجت» می‌خواند. امام شافعی می‌گوید: «کسی را در فرآوردن مسائل علمی مانند ابن عیینه ندیدم. هیچ کس نسبت به مسائل فقهی از او آشناتر نبود». درباره علم و فقاهت و حدیث و گستردگی دانش وی سخن بسیار گفته‌اند. [۳]

نجاشی می‌گوید: «او نوشته‌ای دارد که از گفتار جعفر بن محمد فراهم آورده است»؛ آنگاه طریق (سند) خود را نسبت به آن نوشته، از وی بیان می‌کند.

شیخ طوسی و برقی او را از اصحاب امام صادق S شمرده‌اند. ابن داود او را از ممدوحین یاد می‌کند. احادیثی که درباره ذم وی آورده‌اند، به سفیان ثوری مربوط است. ثقة الاسلام کلینی در «کافی» و شیخ طوسی در «تهذیب» و علی بن ابراهیم قمی در «تفسیر» از او روایت کرده‌اند. [۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر. ک: ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۲؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۵۷ و ۱۵۸، رقم ۵۲۳۶؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۱، ص۶۶ (نتائج التنقیح، رقم ۴۹۵۹).
  2. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۱.
  3. تهذیب التهذیب، ج ۴، ص۱۱۷، شماره ۲۰۵.
  4. ر. ک: معجم رجال الحدیث، ج ۸، ص۱۵۷، شماره ۵۲۳۶.
  5. معرفت، محمد هادی، تفسیر و مفسران، ص ۴۲۴.