سیف
(تغییرمسیر از سلاح حضرت)
مقدمه
- "سیف" بهمعنای شمشیر است و براساس روایات، قیام حضرت با شمشیر است. امام سجاد (ع) در حدیثی فرمود: در قائم ما نشانههایی از هفت پیامبر وجود دارد... و اما نشانهاش از حضرت محمد (ص) خروج او با شمشیر است[۱]. امام صادق (ع) نیز فرمود: "فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"[۲]؛ چون زمان ظهور او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا میزند: ای ولی خدا! برخیز و دشمنان خدا را طعمه شمشیر کن.
- امام باقر (ع) میفرماید: "لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"[۳]؛ او فقط شمشیر را میشناسد. و نیز امام صادق (ع) میفرماید: "لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"[۴]؛ [[[یاران قائم]]] شمشیرهای خویش را بر زمین نمینهند تا اینکه خداوند راضی شود. در دعای عهد نیز از خداوند میخواهیم ما را از یاران حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از قبر بیرون آورد در حالی که شمشیر را از غلاف بیرون آوردهایم: "وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"[۵].
- در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که: یاران حضرت مهدی (ع) شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمهای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح میشود"[۶]. در پارهای روایات، از حضرت به "صاحب السیف" تعبیر شده است[۷][۸].
پرسش مستقیم
پرسشهای وابسته
- ابزار جنگی لشکر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی با شمشیر قیام خواهد کرد؟ (پرسش)
- آیا شمشیر ذوالفقار نزد امام مهدی است؟ (پرسش)
- با وجود پیشرفت علم و با وجود سلاحهای مدرن آیا جنگ امام مهدی با شمشیر خواهد بود؟ (پرسش)
- امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش)
- با توجه به سلاحهای پیشرفته دشمنان امام مهدی چگونه با آنها مقابله کرده سرنوشت جهان و بشریت را تغییر میدهد؟ (پرسش)
- در زمان قیام سلاح و مرکب امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- با توجه به کثرت سلاحهای پیشرفته و قدرت نظامی دشمنان امام مهدی ایشان چگونه بر آنها غلبه میکند؟ (پرسش)
- چرا حضرت مهدی با شمشیر قیام میکند؟ (پرسش)
- آیا قیام مهدی مسلحانه است؟ و منظور از قیام با شمشیر چیست؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۱.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.
- ↑ مفاتیح الجنان، دعای عهد.
- ↑ نجم الثاقب، باب سوم.
- ↑ اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۲۰.