شمایل امام حسین
شبیه ترینِ مردم به پیامبر خدا (ص)
هبیرة بن یریم از امام علی (ع) نقل می‌کند: هر کس می‌خواهد به صورت پیامبر (ص) از سر تا گردن بنگرد، به حسن بنگرد و هر کس می‌خواهد به گردن تا پای او بنگرد، به حسین بنگرد. آن دو، شباهت به پیامبر (ص) را تقسیم کرده‌اند[۱].
از محمد بن ضحاک بن عثمان حزامی نقل شده: پیکر حسین (ع)، شبیه پیکر پیامبر (ص) بود[۲].
از انس نقل است: حسن و حسین (ع)، شبیه‌ترینِ آنان به پیامبر (ص) بود[۳].[۴]
شبیه ترینِ مردم به فاطمه (س)
محمد بن حنفیه، از امام حسن (ع) نقل می‌کند: حسین بن علی (ع)، شبیه‌ترینِ مردم به فاطمه (س) است و من، شبیه‌ترینِ مردم به خدیجه کبرا هستم[۵].[۶]
رنگ‌آمیزی مو
جابر از امام باقر (ع) اینگونه می‌گوید: گروهی بر حسین بن علی ـ که درودهای خدا بر آن دو باد ـ در آمدند و ایشان را دیدند که مویش را سیاه رنگ کرده است. علتش را پرسیدند. ایشان، دستش را به محاسنش کشید و فرمود: «پیامبر (ص) در یکی از جنگ‌هایش فرمان داد مسلمانان، مویشان را سیاه رنگ کنند تا بِدان، در برابر مشرکان، تقویت شوند»[۷].
یعقوب بن سالم از امام صادق (ع) نقل می‌کند: حسین ـ که درودهای خدا بر او باد ـ در حالی شهید شد که مویش را با وَسْمه[۸]، سیاه رنگ کرده بود[۹].[۱۰]
لباس
جابر از امام باقر (ع) نقل کرده: حسین بن علی (ع) کشته شد، در حالی که رَدایی سیاه و بافته از خَز[۱۱] بر او بود[۱۲].
محمد بن حسن نقل می‌کند: حسین (ع)، روز عاشورای سال ۶۱ هجری در صحرای طف کربلا، شهید شد، در حالی که رَدای سیاهِ بافته از خز به تن داشت، پنجاه و شش ساله بود و مویش را سیاه رنگ کرده بود[۱۳].[۱۴]
عمامه
از ابو رزین این‌چنین نقل شده: حسین بن علی (ع)، در حالی که عمامه‌ای مشکی بر سر داشت، روز جمعه برای ما خطبه خواند[۱۵].[۱۶]
انگشتر
علی بن سالم از امام صادق (ع) نقل کرده است: حسین بن علی (ع) دو انگشتر داشت که نقش یکی از آنها، «ذکرِ ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾، ساز و برگِ دیدار با خداست» و نقش دیگری، این بود: ﴿إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ﴾[۱۷].[۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ «مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى وَجهِ رَسولِ اللّهِ (ص) مِن رَأسِهِ إلى عُنُقِهِ، فَليَنظُر إلَى الحَسَنِ (ع). وَ مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى ما لَدُن عُنُقِهِ إلى (ص)، فَليَنظُر إلَى الحُسَينِ (ع)، اقتَسَماهُ» (المعجم الکبیر، ج۳، ص۹۵، ح۲۷۶۹؛ کنزالعمال، ج۱۳، ص۶۵۹، ح۳۷۶۷۴).
- ↑ «كانَ جَسَدُ الحُسَينِ (ع) شِبهَ جَسَدِ رَسُولِ اللّهِ (ص)» (المعجم الکبیر، ج۳، ص۱۱۵، ش۲۸۴۵).
- ↑ «كانَ الحَسَنُ وَ الحُسَينُ (ع) أشبَهَهُم بِرَسُولِ اللّهِ (ص)» (الإصابة، ج۲، ص۶۸).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۷۲.
- ↑ «كَانَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) أَشْبَهَ النَّاسِ بِفَاطِمَةَ (س) وَ كُنْتُ أَنَا أَشْبَهَ النَّاسِ بِخَدِيجَةَ الْكُبْرَى» (المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۲؛ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۳۱۶، ح۲۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۲.
- ↑ «دَخَلَ قَوْمٌ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ص) فَرَأَوْهُ مُخْتَضِباً بِالسَّوَادِ فَسَأَلُوهُ عَنْ ذَلِكَ فَمَدَّ يَدَهُ إِلَى لِحْيَتِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِي غَزَاةٍ غَزَاهَا أَنْ يَخْتَضِبُوا بِالسَّوَادِ لِيَقْوَوْا بِهِ عَلَى الْمُشْرِكِينَ» (الکافی، ج۶، ص۴۸۱، ح۴؛ مکارم الأخلاق، ج۱، ص۱۸۵، ح۵۴۲).
- ↑ وَسمه (با کسر یا سکون سین)، درختی در یمن است که با برگ آن، مو را سیاه رنگ می‌کنند.
- ↑ «قُتِلَ الْحُسَيْنُ (ص) وَ هُوَ مُخْتَضِبٌ بِالْوَسِمَةِ» (الکافی، ج۶، ص۴۸۳، ح۵).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۳.
- ↑ خز، حیوانی شبیه سَمور است که پوست آن، لطیف و نرم است و از این‌رو برای لباس، مناسب است. به لباس حاصل از آن نیز خز می‌گویند.
- ↑ «قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) وَ عَلَيْهِ جُبَّةُ خَزٍّ دَكْنَاءُ» (الکافی، ج۶، ص۴۵۲، ح۹).
- ↑ «قُتِلَ الحُسَينُ (ع) يَومَ عاشوراءَ سَنَةَ إحدى وسِتّينَ، بِالطَّفِّ بِكَربَلاءَ، وعَلَيهِ جُبَّةُ خَزٍّ دَكناءُ، وهُوَ صابِغٌ بِالسَّوادِ، وهُوَ ابنُ سِتٍّ وخَمسينَ» (المعجم الکبیر، ج۳، ص۱۱۵، ش۲۸۴۲؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۲۵۲).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۳.
- ↑ «خَطَبَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) یَومَ الجُمُعَةِ وَ عَلَيْهِ عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ» (المصنف، ابن أبی شیبة، ج۶، ص۴۶، ش۲۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۴.
- ↑ «كَانَ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) خَاتَمَانِ نَقْشُ أَحَدِهِمَا: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ، و نَقشُ الآخَرِ: إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» (الأمالی، صدوق، ص۱۹۳، ح۲۰۴؛ بحار الأنوار، ج۴۳، ص۲۴۷، ح۲۲).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۴.