صحابه در فقه اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. صحابه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: صحابه در قرآن - صحابه در علوم حدیث - صحابه در نهج البلاغه - صحابه در اصول فقه - صحابه در معارف دعا و زیارات - صحابه در معارف و سیره سجادی - صحابه در فقه اسلامی - صحابه در کلام اسلامی - صحابه از دیدگاه اهل سنت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
صحابی منسوب به «صحابه» و صحابه برگرفته از «صُحبت» به معنای ملاقات، همنشینی و معاشرت است؛ لکن در اصطلاح، صحابی مسلمانی را گویند که رسول خدا (ص) را دیده باشد. برخی اضافه کردهاند که از آن حضرت روایت نیز کرده باشد. برخی دیگر افزودهاند: یا رسول خدا (ص) او را دیده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روایت کردهاند.[۱]
زیارت صحابی: زیارت صحابه برگزیده رسول خدا (ص)، همچون سلمان فارسی، ابوذر، عمار و مقداد مستحب است.[۲]
مذهب صحابی: مراد از آن، گفتار یا رفتار صحابه است، بدون آنکه مستند به قول یا عمل پیامبر (ص) باشد. از دیدگاه فقهای شیعه امامی، گفتار یا رفتار صحابه به خودی خود و به صرف صحابی بودن، بدون استناد به گفتار یا رفتار پیامبر (ص) حجت نیست.[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، واژه «صحب».
- ↑ جواهر الکلام، ج۲۰، ص:۱۰۳.
- ↑ منتهی المطلب، ج۸، ص:۱۷۹ و ج۹، ص:۲۳۶؛ تمهید القواعد، ص:۲۷۸؛ الإنصاف فی مسائل دام فیها الخلاف، ص:۱۹۰ و ص:۳۴۸؛ اصول الإستنباط، ص:۳۴۰ ـ ۳۴۱.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۵، صفحه ۴۶.