عبدالرحمن بن ابی‌نجران تمیمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوالفضل عبدالرحمان بن عمرو بن مسلم کوفی تمیمی قمی، مشهور به ابن ابی‌نجران پدر وی از اصحاب امام صادق(ع) بود و از آن حضرت روایت کرده است. خود وی [۱] از موالی تمیم، اهل کوفه و از اصحاب و یاران امام رضا و امام جواد(ع) بود[۲] و از این بزرگواران[۳] و کسانی مانند حماد بن عیسی، عبدالله بن سنان، ابن ابی عمیر، صفوان بن مهران و معاویة بن وهب روایت نمود. محدثانی همچون احمد بن محمد بن عیسی، ابوعبدالله برقی،[۴] عبدالله بن محمد بن خالد، ابوجعفر حمدان بن معافا صبیحی و عبیدالله بن احمد از او روایت کرده‌اند. ابن ابی نجران از محدثان موثق و روایات او مورد قبول می‌‌باشد و نجاشی از او با عنوان «ثقة ثقة» یاد کرده است. او دارای آثار بسیاری بوده که از آن جمله است: المطعم و المشرب یوم و لیله النوادر، کتابی در موضوع بیع و شراء و کتاب القضایا که این کتاب در واقع از محمد بن قیس می‌‌باشد و او مطالبی به آن اضافه نموده است[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. اختیار معرفة الرجال، ص۳۸۶.
  2. رجال الطوسی، ص۳۸۰ و ۴۰۳.
  3. رجال ابن داود، ص۱۲۸.
  4. جامع الرواة، ج۱، ص۴۴۴.
  5. رجال النجاشی، ج۲، ص۴۵ و ۴۶.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۳۳.