عبدالرحمن بن حجاج بجلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعلی عبدالرحمان بن حجاج بجلی کوفی، ملقب به بیاع سابری اهل کوفه، خرما فروش یا پیراهن فروش، از موالی بجیله، ساکن بغداد و از اصحاب و شاگردان امام صادق، امام کاظم و امام رضا(ع) بود و از دو امام اول روایت کرده است.[۱] عبدالرحمان از علما و دانشمندان موجّه و بسیار موثق شیعه می‌‌باشد که امام صادق و امام کاظم(ع) بهشت را برای او بشارت دادند. [۲] او وکالت امام صادق(ع)را هم بر عهده داشت.[۳] عده‌ای او را کیسانی و برخی هم او را واقفی دانسته و گفته‌اند: چون از امام رضا(ع) معجزه دید، از مذهب واقفیه دست کشید و به آن حضرت روی آورد و در شمار وکلای ایشان در آمد. نام او در ۵۱۰ مورد از اسناد روایات آمده است. او سرانجام در زمان امام رضا(ع) از دنیا رفت.[۴] وی دارای کتاب حدیثی بوده که کسانی چون ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی از آن خبر داده‌اند، [۵] هر چند از نام و ویژگی‌های آن در منابع چیزی نیامده است. [۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۲، ص ۵۰؛ رجال الطوسی، ص ۲۳۰.
  2. اختیار معرفة الرجال، ص ۲۸۰؛ رجال ابن داود، ص ۲۲۳.
  3. جامع الرواة، ج۱، ص ۴۴۷.
  4. معجم رجال الحدیث، ج۹، ص ۳۱۵.
  5. الفهرست (طوسی)، ص ۱۸۰.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۳۵.