زرارة بن اعين

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوالحسن عبدربه بن اعین بن سُنسُن شیبانی کوفی زراره و یا ابوعلی عبدربه بن اعین بن سُنسُن شیبانی کوفی زراره اهل کوفه[۱] و پدرش اعین بن سنسن برده رومی بود[۲] و از موالی فرزندان عبدالله بن عمرو محسوب می‌‌شد.[۳] او از بزرگان اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (ع)[۴] به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق (ع) روایت می‌‌کند.[۵]

افرادی چون ابن بکیر، هشام بن سالم، علی بن عطیّه[۶] و ابوالصباح[۷] از وی روایت نموده‌اند. الندیم می‌‌گوید که زراره در زمینه فقه و کلام از بزرگ‌ترین رجال شیعه می‌‌باشد.[۸]

نجاشی او را این گونه توصیف می‌‌کند که او در روزگار خود، بزرگ و پیش گام اصحاب ما در قرائت، قرآن، فقه، کلام، شعر و ادبیات بود. وی ضمن دارا بودن فضل و ایمان، در گفتار و نقل حدیث صادق بود.[۹]

ابوغالب زراری می‌‌گوید که زراره اهل بحث و مناظره بود و هیچ کسی به پای او نمی‌رسید، تنها عبادت بود که او را از سخن باز می‌‌داشت و بسیاری از متکلمان شیعه شاگرد وی هستند.[۱۰]

کشّی وی را از حواریان امام باقر و امام صادق (ع) می‌‌داند و نیز می‌‌گوید که همه فقهای امامیه بر تصدیق گروهی از اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) اجماع دارند و سر تعظیم در برابر فقاهت آنان فرود آورده‌اند و آنان شش نفرند که فقیه‌ترین آنها، زرارة بن اعین می‌‌باشد.[۱۱]

امام صادق (ع) از او ستایش‌ها و تمجیدهای فراوان نموده[۱۲] و فرموده است که اگر زراره نبود، احادیث پدرم از بین می‌‌رفت.[۱۳] ناگفته نماند که روایاتی از امام صادق (ع) در نکوهش و مذمت زراره وارد شده که جنبه سیاسی دارد و فقط برای حفظ جان زراره بوده است.[۱۴]

زراره دارای مصنفاتی بوده است[۱۵] مانند کتاب «العهود»[۱۶] و «الاستطاعة و الجبر».[۱۷]

وی در هفتاد یا نود سالگی[۱۸] در سال ۱۴۸[۱۹] یا ۱۵۰ه‍ بدرود حیات گفت.[۲۰].[۲۱].

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. رجال الطوسی ۲۰۱.
  2. الفهرست (طوسی) ۷۴.
  3. رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.
  4. رجال البرقی ۱۴، ۱۶ و ۴۷.
  5. الکافی ۶/ ۱۵۹.
  6. اختیار معرفة الرجال ۱۳۳ و ۱۳۴.
  7. لسان المیزان ۲/ ۴۷۳.
  8. الفهرست (الندیم) ۲۷۶.
  9. رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.
  10. رسالة ابی غالب الزراری ۱۳۶.
  11. اختیار معرفة الرجال ۱۰ و۲۳۸.
  12. معجم رجال الحدیث ۷/ ۲۲۲.
  13. رجال ابن داود ۱۵۶.
  14. قاموس الرجال ۴/ ۴۲۷ ـ ۴۳۵.
  15. الفهرست (طوسی) ۷۴.
  16. معالم العلماء ۵۳.
  17. رجال النجاشی ۱/ ۳۹۸.
  18. رسالة ابی غالب الزراری ۱۳۶.
  19. اعیان الشیعه ۷/ ۴۶.
  20. رجال الطوسی ۲۰۱.
  21. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۰۳-۵۰۴.