عصمت امام در حدیث امام حسین چگونه توصیف شده است؟ (پرسش)
عصمت امام در حدیث امام حسین چگونه توصیف شده است؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ عصمت |
مدخل بالاتر | عصمت امام |
مدخل اصلی | عصمت امام در معارف و سیره حسینی |
تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
عصمت امام در حدیث امام حسین چگونه توصیف شده است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث عصمت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی عصمت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین دکتر فاریاب در کتاب «عصمت امام» در اینباره گفتهاند:
«به طور کلی با عنایت به تاکید و تمرکز سیره نویسان و تاریخ نگاران عصر امام حسین(ع)، بر قیام عاشورا، در مجامع روایی شیعه، روایات رسیده از امام حسین (ع) بسیار اندک (کمتر از صد روایت) است. از این رو سهم روایات مرتبط با عصمت نیز در میان روایات منقول از آن حضرت بسیار ناچیز است. در این میان تنها به گفتوگوی امام (ع) با مروان بن حکم دست یافتیم که در آن وقتی مروان به گفته خود به قصد خیرخواهی، امام را نصیحت کرد و خواستار بیعت ایشان با یزید شد، امام (ع) به او فرمود: «ای دشمن خدا، از من دور شو؛ زیرا ما از اهل بیت رسول خدا (ص) هستیم و حق در ماست، و زبان ما به حق میچرخد»[۱].
امام (ع) در ادامه نیز میفرمود: «وای بر تو ای مروان، از من دور شو؛ چون تو رجس و پلیدی، و ما از اهل بیت پاکیزهای هستیم که خداوند درباره آنها این آیه را بر پیامبرش نازل کرد: ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾[۲].[۳]
در این کلام، امام حسین (ع) خود را از اهل بیتی میداند که خداوند تطهیرشان کرده و آیه تطهیر در شأنشان نازل شده است، و همانگونه که پیشتر نیز بیان شد، آیه تطهیر با مسئله عصمت ملازمه روشنی دارد و اندیشمندان شیعی، از این آیه برای اثبات عصمت اهل بیت (ع) استفاده کردهاند.[۴]
منبعشناسی جامع عصمت
پانویس
- ↑ «إليك عني يا عدو الله! فإنا أهل بيت رسول الله (ص) و الحق فينا و بالحق تنطق ألسنتنا»؛ احمد بن اعثم کوفی، الفتوح، تحقیق علی شیری، ج۵، ص۱۷.
- ↑ «جز این نیست که خداوند میخواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ احمد بن اعثم کوفی، الفتوح، تحقیق علی شیری، ج۵، ص۱۷.
- ↑ فاریاب، محمد حسین، عصمت امام، ص۱۵۴ ـ ۱۵۵.