علم معصوم به همه زبان‌ها در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

علی بن ابی حمزه بطائنی حکایت کند: «روزی در محضر امام رضا (ع) بودم که تعدادی غلام حبشی در آن مجلس وارد شدند. پس از ورود، یکی از ایشان به زبان حبشی با امام (ع) برای لحظاتی سخن گفت، حضرت نیز به زبان حبشی پاسخ او را بیان نمودند. آنگاه حضرت مقداری پول به آن غلام دادند و مطلبی را به او فرمودند و آنها مجلس را ترک کردند. با تعجّب به آن حضرت عرضه داشتم: یا ابن رسول الله (ص)! مثل این که با این غلام به زبان حبشی صحبت می‌کردید؟! می‌خواهم بدانم او را به چه چیزی امر نمودید؟ امام (ع) فرمودند: آن غلام را در بین تمام همراهانش عاقل دیدم؛ لذا به او توصیه کردم تا کارها و برنامه‌های همراهانش را بر عهده گیرد و در حق آنها رسیدگی کند؛ و نیز هر ماه مقدار سی درهم به هر کدام از ایشان بپردازد. مقداری درهم به او دادم تا بین دوستانش طبق توصیه تقسیم نماید». علی بن ابی حمزه بطائنی افزود: «سپس حضرت مرا مخاطب قرار دادند و فرمودند: آیا از گفتار و برخورد من با این بندگان خدا تعجّب کردی؟! آن گاه حضرت به دنبال سؤال خویش اظهار داشتند: تعجّب نکن؛ برای این که منزلت و موقعیت امام، بالاتر و مهم‌تر از آن است که تو و امثال تو فکر می‌کنید. آنچه را که در این مجلس مشاهده کردی، همانند قطره‌ای است در منقار پرنده‌ای که از آب دریا برگرفته باشد. آیا برداشتن یک قطره از آب دریا، در کم و یا زیاد شدن آب دریا تأثیری دارد؟! همانا امام و علوم او، هم چون دریایی بی‌منتها است و درون آن مملو از انواع موجودات و جواهرات خواهد بود، و چون پرنده‌ای قطره‌ای از آب آن را بردارد، چیزی از آب آن کم نخواهد شد»[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. بحارالانوار، ج۱۲.
  2. محمدی، حسین، رضانامه، ص ۵۶۹.