علی منی و انا من علی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام علی است. مدخل مرتبط ندارد پرسش‌های مرتبط با این مدخل را ببینید

علی منی و انا من علی کلام حضرت رسول(ص) است، یعنی علی(ع) از من است و من از علی‌ام.

مقدمه

این حدیث، که ارتباط عمیق پیامبر و امیر المؤمنین و هم‌روحی و همراهی و همدلی آن دو و پیوند استوار رسالت و امامت را می‌رساند، بارها در موقعیت‌های مختلف از زبان رسول خدا(ص) شنیده شده است و عبارت دیگری از همان "جان پیامبر" بودن حضرت علی(ع) است که در آیه مباهله هم مطرح است. در مأموریتی که امام علی(ع) از سوی پیامبر به یمن رفته بود، پس از بازگشت، عدّه‌ای از همراهانش از سختگیری او نسبت به اموال بیت‌المال که استفاده کرده بودند، نزد پیامبر انتقاد کردند. حضرت برآشفت و از عیب‌جویی آنان خشمگین شد و فرمود: «من فارق علیّا فقد فارقنی، إنّ علیّا منّی و أنا منه»، به این تعبیر نیز بیان فرموده که: «علیّ منّی و أنا من علیّ»، «انت منّی و أنا منک». این سخن همسویی محبت علی(ع) را با محبت رسول خدا می‌رساند و مفهوم دیگری از «سلمک سلمی و حربک حربی» است و حمایت بیدریغ خود را از مواضع امیر مؤمنان نشان می‌دهد. هردو پشتیبان هم و هردو پدر امّت و الگوی بشریتند، یکی هادی است، دیگری منذر. این، افزون بر قرابت و خویشاوندی سببی و نسبی است که آن دو را به هم پیوند می‌داد و رسول خدا همواره و همه‌جا از امیر المؤمنین ستایش و پشتیبانی می‌کرد و او را چون خودش می‌دانست.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر