فرج در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

"فرج" به‌معنای گشایش و آسودگی از اندوه است و در اصطلاح به ظهور حضرت مهدی (ع) می‌گویند؛ چون حضرتش، گره از کار فروبسته جهان و جهانیان می‌گشاید.

در باب انتظار فرج و فضیلت آن احادیث بسیاری آمده است. نیز در باب دعا کردن برای تعجیل در فرج حضرت مهدی (ع). امام زمان (ع) در توقیعی که خطاب به "اسحق بن یعقوب" صادر شده فرموده است که فرج شما، بسیار دعا کردن برای تعجیل فرج است[۱]. ابو بصیر می‌گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت شوم، فرج شما کی فرامی‌رسد؟ فرمود: گویی که تو از فرج، جنبه دنیوی آن را می‌خواهی؛ خیر، هرکس که در خط‍‌ ولایت باشد، همان انتظار فرج، برای او فرج است[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۳؛ غیبة طوسی، ص ۱۷۶.
  2. بحار الانوار، ج ۴۷، ص ۶۰-ج ۵۱، ص ۱۵۶.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۵.