ماریه سعدیه در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ماریه سعدیه معروف به عبدیه بصریه[۱]، خانه‌اش محل الفت شیعیان بود که در آنجا بحث علمی می‌کردند، و مذهب امامیه (شیعه اثنی عشری) را رواج می‌دادند، او در امتداد همان رسالتی که خدیجه (س) در بذل ثروت خود در راه نشر اسلام کوشید، قدم برداشت، این بار ماریه ثروت خود را در خدمت نهضت عاشورا قرار داد. او که همسر و فرزندانش در رکاب حضرت علی (ع) در واقعه جمل شهید شده بودند، از این رو، در راه به ثمر رسیدن نهضت امام حسین (ع) از هیچ بذل و بخششی ابا نمی‌کرد، و گاهی هم با گریه‌های احساسی خود مردان را به یاری امام حسین (ع) تشویق و تحریض می‌کرد[۲].

درست از وقتی که معاویه به درک واصل شد[۳] و یزید سلطنت استبدادی[۴] و موروثی پدر را به دست گرفت، و امام حسین (ع) مبارزه با یزید را در دستور کار خود قرار دادند، از همان بدو حرکت از مدینه از حضور زنان و اهل بیت در کاروان به عنوان مکمل و تمام‌کننده نهضت یاد می‌کردند[۵].

و در این راستا، اهل بیت (ع) خود را به عنوان یار و یاور اصلی خویش به همراه بردند، و هیچ کس نتوانست امام را از این مهم منصرف کند؛ زیرا اراده خدا بر این بود که اهل بیت (ع) با اسارت خود مراحل تکمیلی و جاودانگی نهضت خونبار عاشورا را به انجام برسانند[۶].

منابع

پانویس

  1. ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشریعة، ج۵، ص۶۳.
  2. ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشریعة، ج۵، ص۶۳.
  3. ارشاد مفید با ترجمه محمد باقر ساعدی، ص۳۷۳؛ در سال ۶۰ هجری نیمه ماه رجب؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۲۶۱ – ۲۶۲؛ حدود هشتاد سالگی.
  4. عبدالفتاح عبدالمقصود الامام علی بن ابی‌طالب (ع)، ج۲، ص۶؛ کورت فریشلر آلمانی، امام حسین (ع) و ایران، ص۵۲۰.
  5. لهوف، ص۱۲۸؛ تاریخ طبری، ج۳، سنه ۶۰ه‍.ق ان الله شاء ان يراهن سبايا.
  6. خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹ ص ۲۵.