مجاهد بن جبیر مکی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوحجاج مجاهد بن جبیر مکی قرشی مخزومی اهل مکه بود و در سال ۲۱هـ به دنیا آمد [۱] و در کوفه سکونت داشت.[۲] او علوم قرآنی و تفسیر را نزد اساتیدی چون ابن عباس و عبدالله بن سائب فرا گرفت و شاگردانی چون عبدالله بن کثیر و ابوعمرو بن علاء علوم قرائت و قرآن را از او آموختند.[۳] او از ابوهریره، عایشه و دیگران روایت نقل می‌‌کرد و افرادی چون عکرمه، طاووس و عمرو بن دینار از او روایت نقل می‌‌کردند.[۴]

او مردی عابد، پرهیزکار،[۵] مفسر، قاری و فقیه، یکی از بزرگان و تابعین کوفه[۶] و از محدثان موثق بود.[۷] او جهت تحقیق سفرهایی به شهرها داشته است از جمله برای دیدن چاه برهوت به حضرموت در یمن و به قصد تحقیق در مورد هاروت و ماروت به بابل سفر کرد.[۸] گویند که او سی مرتبه قرآن را به ابن عباس عرضه داشت و هر مرتبه مطالب جدیدی فرا می‌گرفت.[۹] سرانجام در ۸۳ سالگی در مکه در سال ۱۰۴هـ درگذشت.[۱۰] در تاریخ وفات وی اختلاف است.[۱۱] از جمله آثار او تفسیر می‌‌باشد[۱۲].[۱۳]

تفسیر مجاهد

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۰/۴۲.
  2. سیر اعلام النبلاء ۴/۴۴۹.
  3. غایة النهایه ۲/۴۱.
  4. تاریخ الاسلام ۷/۲۳۵.
  5. الثقات ۵/۴۱۹.
  6. تهذیب الکمال ۲۷/۲۲۸.
  7. سیر اعلام النبلاء ۴/۴۵۱.
  8. الجرح و التعدیل ۸/۳۱۹.
  9. تاریخ الاسلام ۷/۲۳۵.
  10. معجم الادباء ۱۸/۷۷.
  11. التاریخ الکبیر ۷/۴۱۱ الثقات ۵/۴۱۹.
  12. کشف الظنون ۱/۴۵۸.
  13. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۴۳.