محمد بن ابراهیم علوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

نام و نسب

محمد بن ابراهیم علوی - معروف به ابن‌طباطبا - از نوادگان حسن مثنی است. او فرزند ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (ع) است.[۱] بنابر این، نسبش با چهار واسطه به امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد.

محمد بن ابراهیم از امیران هاشمی و از ائمه زیدیه مقیم مدینه است. وی در سال ۱۹۹ همراه ابوالسرایا، سری بن منصور در کوفه بر عباسیان خروج کرد و کوفه را به تصرف درآورد و لشکری که از بغداد به جنگ او گسیل شده بود را بشکست، اما ناگهان به بیماری سختی گرفتار شد و پس از نزدیک دو ماه درگذشت و گفته‌اند مسموم گردید[۲].[۳]

قیام ابن‌طباطبا

گروهی از مردم عرب و علویان که از تمایلات ایرانی مأمون و کارگزاران ایرانی‌اش ناراضی بودند، به محمد بن ابراهیم پیوستند. وی دعوت را با شعار الرِّضَا مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (ص) و عمل به کتاب و سنت در کوفه آغاز کرد و رهبری نظامی شورشیان را به سری بن منصور شیبانی، مشهور به ابوالسرایا[۴] که سابقاً از طرفداران مأمون بود، سپرد[۵]. ابوالسرایا به سال ۱۹۹ ق در کوفه خروج کرد و بر یمن و بصره نیز دست یافت[۶].[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. نظری منفرد، علی، نهضت‌های پس از عاشورا، ص ۵۰۷.
  2. خیرالدین زرکلی، الأعلام، ج۵، ص ۲۹۴.
  3. تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ ص۱۹۲.
  4. تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۴۵.
  5. الکامل، ج۶، ص۳۰۲.
  6. زین الاخبار، ص۱۷۱.
  7. تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۴۷.
  8. خضری، سید احمد رضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه ص ۶۸.