محمد بن عبدالله بن مهران کرخی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن عبدالله بن مهران کرخی از اصحاب امام جواد و امام هادی(ع) بود[۱] و از پدرش عبدالله، عبدالملک بن بشیر و علی بن جعفرحدیث نقل کرد. کسانی چون احمد برقی، صالح بن ابی حماد و ابراهیم بن اسحاق احمر از او روایت نقل کرده‌اند.[۲] رجال‌نویسان او را محدثی ضعیف، غالی، سازنده حدیث،[۳] دروغگو و دارای حدیث و مذهب نادرست خوانده‌اند. تألیفات او عبارت‌اند از: الممدوحین و المذمومین[۴] مناقب ابی الخطاب؛ النوادر؛ الملاحم؛ التبصره؛ مقتل ابی الخطاب و القباب. نجاشی می‌‌نویسد: از میان تألیفات کرخی، تنها کتاب النوادر او دارای مطالب درست و حق است و در دیگر آثار، او حق و باطل را به هم در آمیخته است.[۵] گفتنی است وی عموی ابن خانبه محمد بن احمد بن عبدالله بن مهران کرخی است که از محدثان موثق شیعه می‌‌باشد.[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۴۰۶ و ۴۲۳.
  2. جامع الرواة ۲/۱۴۵.
  3. رجال ابن داوود ۵۰۶.
  4. خلاصة الاقوال ۲۵۲.
  5. رجال النجاشی ۲/۲۴۶.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۳۲.