محمد بن یحیی بن حسین علوی طالبی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوالقاسم محمد بن یحیی بن حسین بن قاسم علوی طالبی، ملقب به المرتضی لدین الله در سال ۲۷۸ هجری در صعده یمن به دنیا آمد. [۱] از سادات بنی حسن بود که با فقه، اصول، ادب و شعر آشنایی داشت و پس از درگذشت پدرش الهادی به امامت فرقه زیدیه منصوب شد. شش ماه بر این منصب بود و در این مدت در جنگ با قرامطه شرکت جست. به عللی مردم بر او شوریدند. مرتضی خطبه‌ای خواند و مردم را به امر به معروف و نهی از منکر فرا خواند؛ ولی پذیرفته نشد و او را از کار برکنار کردند. [۲] وی در سال ۳۱۰ هجری در صعده یمن از دنیا رفت و در نزدیکی مزار پدرش به خاک سپرده شد. [۳]

آثار او عبارت‌اند از: النوازل، جواب سائل، الایضاح، [۴] مختصر من کتاب النهی عن رسول اللّه، السبع رسایل المنتقاة، رسالة الی اهل طبرستان، مسائل المَعقِلی، التفسیر و اشعاری که گردآوری کرده بود[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ التراث العربی ۱ / ۳ / ۳۴۳.
  2. الوافی بالوفیات ۵ / ۱۸۵.
  3. تاریخ التراث العربی ۱ / ۳ / ۳۴۳.
  4. معجم المؤلفین ۱۲ / ۱۰۱.
  5. تاریخ التراث العربی ۱ / ۳ / ۳۴۳.
  6. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۴۱۳.