مسجد حسن بن صالح
مقدمه
ابوعبدالله حسن بن صالح همدانی ثوری کوفی از بزرگان علما و فقها و متکلمان در کوفه و از خاندان‌های علمی آن شهر بوده است. حسن خود از محدثان موثق است. وی در سال ۱۰۰ متولد شد و مورد اعتماد «مسلم» و «بخاری» بوده است. ابن ندیم می‌گوید از بزرگان شیعه زیدیه و فقیهی متکلم بوده و دو برادر به نام‌های علی بن صالح و صالح بن صالح داشته است و هر دو از نامداران کوفه و بر مذهب حسن بوده‌اند. حسن از داعیان عیسی بن زید علوی بود و چون عیسی مورد تعقیب خلفای عباسی واقع شد، در خانه حسن، پنهان گردید و با دختر وی ازدواج کرد. عیسی پس از چندی در خانه حسن وفات یافت و حسن نیز شش ماه بعد از عیسی در سال ۱۶۸ درگذشت. از مؤلفات او کتاب التوحید، کتاب امامت علی و کتاب الجامع در فقه است. وقتی از یکی از نوادگان پسری حسن به نام عبدالله بن داوود (متوفی سال ۲۱۳) درباره اصل و نسب و عشیره‌اش سؤال شد، گفت: ما در کوفه شعبیون هستیم و در مصر مشعوبون، و در یمن ذوشعبان. مسجد حسن بن صالح، مسجد جد من بوده است[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ کبیر بخاری، ج۵، ص۲۳۳؛ تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۹۹.
- ↑ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۶۰.