مسعود بن حجاج در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«اَلسَّلاَمُ عَلَى مَسْعُودِ بْنِ اَلْحَجَّاجِ»[۱]؛

«مسعود» فرزند حجاج بن ثعلبه تمیمی، از قبیله تیم[۲] کوفه و از شیعیان معروف کوفه بود. مسعود به همراه فرزندش عبدالرحمان بن مسعود بن حجاج تیمی وارد سپاه عمرسعد شد و به کربلا آمد. شاید ورود او به لشکریان عمر سعد تاکتیکی بوده تا خود را به کربلا برساند؛ زیرا ابن زیاد تمام خروجی‌های شهر کوفه را مسدود کرده بود و اجازه نمی‌داد احدی به کاروان امام حسین S ملحق شود و اگر کسی در این رابطه دستگیر می‌‌شد با مجازات شدید، حتی تا پای مرگ پیش می‌‌رفت. از این رو، مسعود و فرزندش در میان سپاه عمرسعد، خود را به کربلا رساندند و در همان ایام مهادنه (روزهای نه جنگ و نه صلح، که روزهای قبل از عاشورا بود). در روز هفتم در فرصت مناسبی خود به همراه فرزندش عبدالرحمان به سپاه امام حسین S پیوست و در صف یاران آن حضرت قرار گرفت.

وی در روز عاشورا در نخستین حمله دشمن، به مقام رفیع شهادت مفتخر گردید[۳].

در فضیلت و شخصیت او همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه بر او درود و سلام فرستاده شده است.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲ و نیز، ج۱۰۱، ص۲۷۳ و ۳۴۱.
  2. ابصار العین، ص۱۱۲ مکتبه بصیرتی، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۱۳.
  3. ر. ک: تنقیح المقال، ج۳، ص۲۱۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۵۸؛ ابصارالعین، ص۱۶۹ و مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۶۹-۵۷۰.