زباله
مقدمه
زباله نام یکی از منزلگاههای مسیر مکّه به کوفه که امام حسین (ع) در آنجا فرود آمد.
“زباله” به معنای محلّی است که آب را در خود نگه میدارد، محلّ پرآب. روستایی آباد و مسکونی بوده که طوایفی از بنی اسد در آنجا میزیستند. در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت “عبد اللّه بن یقطر” را شنید. او فرستاده سید الشهدا (ع) به سوی کوفیان و حضرت مسلم بود که همزمان با شهادت مسلم و هانی، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدی مربوط به بنی اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است[۱]. در همانجا نیز، خبر شهادت قیس بن مسهر (پیک اعزامی خود به کوفه) را شنید. آنگاه اوضاع کوفه را برای همراهان تشریح کرد و از بیوفایی و سست عهدی کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: هر کس میخواهد، بر گردد، پیروانمان ما را خوار ساختند. به گفته برخی مورخان جمعی از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوی کوفه ادامه دهند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص۲۱۳؛ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۸۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۱۱.