مهدویت شخصیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  • در باب مهدویت، عقیده مذهب شیعه این است که مهدویت خاصه صحیح و مقبول است و به تعبیر دیگر آن‌چه مورد پذیرش است مهدویت شخصیه است، نه مهدویت نوعیه.
  • لکن بعضی از صوفیه و عرفا قائل به مهدویت نوعیه بوده یا هستند. به این معنا که عقیده دارند در هرعصری و دوره‌ای باید یک مهدی وجود داشته باشد که ویژگی‌ها و خواص مهدویت و هادویت را داشته باشد و می‌گویند هیچ عصری خالی از یک مهدی هادی نیست و ضرورتی هم ندارد که مشخص شود از نسل چه کسی است و چه خصائصی را داراست. این عقیده بعضی صوفیه و عرفا است که البته از نظر ما نامفهوم بلکه مردود است. عقیده مبرهن و مستدل مذهب شیعه آن است که مهدویت، مهدویت شخصیه است. یعنی یک فرد است که مهدی این امت است و موعود امت‌ها و ملت‌ها است و ابعاد و ویژگی‌های او مشخص است. خانواده‌اش، پدر و مادرش، محل ولادت و غائب شدن و نشانه‌های ظهورش و حتی خصوصیات جسمی او و در یک کلام همه ابعاد مربوط‍‌ به او اعلام شده است و با این مشخصات و ویژگی‌های ذکرشده، ما فقط‍‌ یک مهدی را قبول داریم. آری یک فرد به‌عنوان مهدی است که واجد و جامع تمامی این خصائص و ویژگی‌ها و نشانه‌ها است[۱][۲].

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

  1. نشریه موعود، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۴۸.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۱۳.