نجف در معارف و سیره علوی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نجف است. نجف از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نجف در معارف و سیره علوی - نجف در معارف مهدویت - نجف در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمشهد امام علی(ع)
امام علی(ع) درباره شهر محل دفن خویش چنین می‌فرماید: «أَوَّلُ بُقْعَةٍ عُبِدَ اللَّهُ عَلَيْهَا ظَهْرُ الْكُوفَةِ لَمَّا أَمَرَ اللَّهُ الْمَلَائِكَةَ أَنْ يَسْجُدُوا لآِدَمَ سَجَدُوا عَلَى ظَهْرِ الْكُوفَةِ»؛ «نخستین بقعه و سرزمینی که خداوند در آن مورد پرستش قرار گرفت، پشت کوفه (نجف) بود، هنگامی که خداوند فرشتگان را امر کرد که بر آدم سجده کنند، پس آنان در پشت کوفه (نجف) سجده کردند»[۱].
امام صادق(ع) نیز در فضیلت نجف اشرف فرموده است: «فِي الْغَرِيِّ وَ هُوَ قِطْعَةٌ مِنَ الْجَبَلِ الَّذِي كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْلِيماً وَ قَدَّسَ عَلَيْهِ عِيسَى تَقْدِيساً وَ اتَّخَذَ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا وَ اتَّخَذَ مُحَمَّداً حَبِيباً وَ جَعَلَهُ لِلنَّبِيِّينَ مَسْكَناً وَ اللَّهِ مَا سَكَنَ فِيهِ بَعْدَ أَبَوَيْهِ الطَّيِّبَيْنِ آدَمَ وَ نُوحٍ أَكْرَمُ مِنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع)»؛ «غری (نجف) قطعه‌ای است از کوهی که خداوند در آنجا با موسی(ع) سخن گفت و بر آن کوه عیسی(ع) تقدیس شد و ابراهیم(ع) در آنجا لباس خلیلیت پوشید و محمد(ص) در آنجا به مقام دوستی خداوند نایل گردید. خداوند این سرزمین را مسکن و مأوای پیامبران قرار داد. به خدا سوگند که هیچ‌کس پس از پدران پاک آن حضرت آدم(ع) و نوح(ع)، در این سرزمین بزرگوارتر از امیرمؤمنان(ع) سکونت نکرده است»[۲].
بزرگ‌ترین فضیلت نجف اشرف، دفن امام علی(ع)، بزرگ‌مرد عالم آفرینش و باب علم پیامبر، شاگرد و داماد آن حضرت، در این شهر است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ عیاشی سمرقندی، تفسیرالعیاشی، ج۱، ص۳۴؛ خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۲۸۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۱، ص۱۴۹.
- ↑ دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، ج۲، ص۳۹۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۱، ص۲۳۲.
- ↑ رفیعی، علی، مقاله «نجف»، دانشنامه امام علی ج۹، ص ۴۷۵.