هجرت به طائف در سیره معصوم

این مدخل زیرشاخهٔ بحث هجرت به طائف است. هجرت به طائف از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: هجرت به طائف در تاریخ اسلامی - هجرت به طائف در سیره معصوم - پرسش مرتبط ندارد

هجرت به طائف

پس از رحلت ابوطالب رئیس بنی‌هاشم و حامی سرسخت رسول خداa، فشارها و مشکلات آن حضرت افزایش یافت. پیامبر یار قدرتمند دیرین خود را از دست داد و از این روی تصمیم گرفت با مهاجرت به مکان مناسب، وظایف دینی خود را ادا کند. یکی از مکان‌هایی که ایشان تصمیم گرفت به آن سفر کند، طائف بود، اما ایشان پیش از سفر به طائف دیدارهایی با برخی از قبایل عرب داشت. ایشان به همراه حضرت علیS نزد قبیله بنی عامر بن صعصعه رفت. برای آنان قرآن تلاوت کرد و خواست تا او را یاری کنند، اما آنها به وی جواب مثبتی ندادند. به همین دلیل پس از ده روز به مکه بازگشت. ابن‌اسحاق به نقل از زهری می‌نویسد: آن حضرت نزد قبیله بنی عامر بن صعصعه آمد و آنان را به پرستش خدای متعال دعوت کرد. در میان آن قبیله مردی به نام بحیرة بن فراس پرسید: اگر ما با تو بیعت کنیم و از تو پیروی نماییم، آیا قول می‌دهی پس از خود حکومت و ریاست را به ما واگذار کنی؟ آن حضرت پاسخ داد: این عمل در اختیار و اراده خداوند است و او آن را به هر که بخواهد، واگذار می‌کند. از این‌رو این قبیله پاسخ مثبتی به دعوت رسول خداa ندادند و گفتند ما نیازی به دعوت تو نداریم! پیامبر اکرمa در این ایام چندین‌بار از مکه خارج شده و به همراه علیS نزد قبایل مختلف عرب رفت او برای ابلاغ امر رسالت از منطقه‌ای به منطقه دیگر رفت و سرانجام تصمیم گرفت به طائف سفر کند. به نوشته برخی منابع در هنگام هجرت به طائف، علیS و زید بن حارثه او را همراهی می‌کردند. در طول این سفر، رسول خداa به مدت بیست‌وشش روز از مکه غایب شد. اهالی طائف قبیله ثقیف نه تنها دعوت پیامبرa را نپذیرفتند، بلکه بردگان و دیوانگان را نیز مأمور کردند تا آن حضرت را مورد اذیت و آزار قرار دهند.

منابع

1. ملک‌زاده، محمد، سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور