هلال بن حجاج

مقدمه

شیخ صدوق^[۱] و شیخ عبدالله بحرانی^[۲] نقل کرده‌اند که هلال بن حجاج از یاران شهید امام حسین (ع) بوده است. وی روز عاشورا راهی میدان نبرد گردید و این‌گونه رجز می‌خواند:

أَری بِها مُعلَمَةً افْواهُها

وَ النَّفسُ لایَنفَعُها إِشفاقُها

تیر نشان دار زنم بر عدو سود نبخشد به کسی ترس او^[۳]

هلال پس از کشتن سیزده نفر از دشمنان، سرانجام به شهادت رسید^[۴].^[۵]

↑ امالی شیخ صدوق، ص۱۳۷.
↑ عوالم، ج۱۷، ص۱۷۰.
↑ امالی شیخ صدوق، ترجمه و شرح محمد باقر کمرهای، ص۱۶۲.
↑ با توجه به این که رجز مذکور به هلال بن نافع و نافع بن هلال نیز نسبت داده شده است (رک: مقاله نافع بن هلال و مقاله هلال بن نافع) گمان می‌‌رود که منظور از هلال بن حجاج، همان هلال بن نافع یا نافع بن هلال باشد، که در نام پدرش، اشتباه روی داده است. (نیز ر. ک: دائرة المعارف الحسینیه، ج۶، ص۱۱۱ و (پاورقی) و ۵۷؛ مقتل الحسین (ع)، مقرم، ص۲۴۸، منشورات شریف رضی (پاورقی.))
↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۸۹.