گندم عراق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

یا گندم ری. عمر سعد (فرمانده سپاه کوفه در کربلا) در پاسخ به پیشنهاد سید الشهدا(ع) که او را از آلودن دست به خون خویش بر حذر می‌داشت و عمر سعد بهانه‌های مختلفی می‌آورد، از جمله گفت: به من وعدۀ حکومت ری داده شده است. حضرت او را نفرین کرد و فرمود: امیدوارم پس از مرگ من، از گندم عراق[۱] نخوری مگر اندکی. عمر سعد از روی استهزا گفت: "جو" آن هم مرا بس است (فی الشّعیر کفایه) طبق نفرین امام، عمر سعد به حکومت ری هم نرسید و به دست مختار کشته شد[۲]. در نقل دیگری آمده است که سال‌ها پیش از عاشورا، عمر سعد به آن حضرت گفته بود: برخی از سفیهان می‌پندارند که من تو را خواهم کشت. حضرت فرمود آنان سفیه نیستند، بلکه بردباران و حلیمانند؛ ولی آنچه مایۀ چشم روشنی است آن است که پس از من از گندم عراق، جز اندکی نخواهی خورد،[۳] که این، پیشگویی آن حضرت از وقایع کربلاست[۴].

منابع

پانویس

  1. در معالی السبطین «گندم ری» آمده است.
  2. مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۴۸؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۵۵.
  3. اثبات الهداه، ج۵، ص۱۹۹ و ۲۱۰.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۱۶.