احمد بن میثم میثمی طلحی کوفی
احمد بن میثم میثمی طلحی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: احمد بن میثم میثمی طلحی کوفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوالحسن احمد بن میثم بن فضل بن دکین میثمی طلحی کوفی اهل کوفه و از فقهای مورد اعتماد امامیه در این شهر بود و لقب «طلحی» او از آن روست که از موالی خاندان طلحة بن عبیدالله تیمی به شمار می‌‌رفت.[۱] زمانی که جدش فضل بن دکین کوچید و در محله رملیه ساکن شد، احمد همراه جدش بود و ماجرای تدریس او را گزارش می‌‌کند،[۲] بنابراین ولادت او مدت‌ها پیش از سفر جدش بوده و در آن زمان قضایا را دیده و روایت کرده است. به ویژه اینکه فضل پس از این سفر، مجدداً به کوفه بازگشت و در کوفه مرد و اینکه میثم پدر احمد پیش از فضل بن دکین مرده بود.[۳] احمد میثمی از جدش فضل، یحیی بن عبدالحمید حمانی،[۴] ابوجناده سلولی،[۵] ابراهیم بن یوسف طحّان، احمد بن مبارک، اسماعیل بن عثمان، محمد بن عاصم[۶] و علی بن قادم روایت کرده و ابوالعباس ابن عقده،[۷] احمد بن اعرابی و طبرانی از او روایت کرده‌اند.[۸]
تألیفات احمد عبارت‌اند از: المعجز[۹] الملاحم الدلائل المتعه النوادر الشعراء و البیع که حمید بن زیاد آنها را روایت کرده است.[۱۰] به گفته شیخ طوسی، این کتاب‌ها از اصول شیعه به شمار می‌‌روند.[۱۱]تاریخ درگذشت میثمی در دست نیست، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، وفات او در قرن سوم تخمین زده میشود.[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۳۱.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۴۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۱۴۳.
- ↑ الامالی (طوسی)، ص۳۲۱.
- ↑ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۴۷.
- ↑ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.
- ↑ المجروحین، ج۱، ص۱۴۸؛ تبصیر المنتبه، ج۴، ص۱۳۹۸.
- ↑ معالم العلماء، ص۱۴.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۲۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۴۴۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۵۶.