تل زینبیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«تل»، به معنای تپه، توده خاک و ریگ است، پشته بر آمده از زمین. سرزمین کربلا، ناهموار و دارای تل و تپّه بود. در حادثه کربلا، تلّ و تپه‌ای مشرف بر شهادت‌گاه شهدای کربلا بود و حضرت زینب(س) بالای آن می‌آمد تا وضع برادرش امام حسین (ع) را در میدان نبرد، بررسی کند و جویای حال او شود. در حال حاضر، بنایی به همین نام در سمت غرب صحن سید الشهدا طرف درب «زینبیّه» وجود دارد. تجدید بنای تل زینبیّه در این اواخر، در سال ۱۳۹۸ قمری بوده است[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. تراث کربلا، سلمان هادی طعمه، ص۱۲۹.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۲۹.