حارث بن ربیع مازنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
حارث بن ربیع بن ناشب
تصویری کهن از مدینه
نام کاملحارث بن ربیع بن ناشب
جنسیتمرد
کنیهابو زیاد
از قبیلهبنی‌مازن
محل زندگیمدینه
از اصحاب

آشنایی اجمالی

حارث بن ربيع، از اصحاب رسول خدا (ص) و نیز از اصحاب و یاران علی (ع) و از راویان حدیث است که به «ابو زیاد» کنیه داشت. وی از قبیله «بنی مازن نجار» است که با نُه نفر از قبیله بنی عبس در مدینه خدمت رسول خدا (ص) رسیدند و اسلام آوردند و حضرت در حقشان دعا کرد و آنان جزو مهاجرین اولین هستند[۱]. او از جانب امیرالمؤمنین (ع) مدتی عامل حضرت در مدینه بود[۲].[۳]

حارث در منصب کارگزاری مدینه

حارث بن ربیع بعد از ابوایوب انصاری، والی مدینه گردید.

شیخ طوسی می‌گوید: حارث بن ربیع دارای کنیه «ابوزیاد»، کارگزار حضرت علی(ع) بر مدینه بود. او یکی از افراد قبیله بنی مازن نجار است[۴].

وی در دوران جاهلیت در میان قومش، از احترام خاصی برخوردار بود و جزو اشراف و بزرگان عرب محسوب می‌شد.

حارث بن ربیع بن زیاد یکی از اعضای نُه گروه بنی عبس - که جزو مهاجران اولیه بودند - معرفی شده است. آنها خدمت رسول خدا(ص) رسیدند و مسلمان شدند و حضرت نیز در حق آن‎ها دعا فرمود[۵].

مامقانی گوید: حارث بن ربیع دارای کنیه ابوزیاد غطفانی، عبسی است که بر وثاقت او به این که علی(ع) او را بر رقاب و ناموس و اموال مسلمانان مسلط کرد استدلال می‌شود[۶].

برخی بر این باورند که با توجه به این که کارگزار حضرت از بنی مازن بوده و آن‎ها از انصار بودند دانستن آنها از بنی عبس مهاجر صحیح نیست در نتیجه آنچه شیخ طوسی نقل کرده با آنچه مامقانی از اسد الغابه نقل کرده یکی نیستند جز این که یکی اشتباه کرده باشد[۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۰۶.
  2. رجال طوسی، ص۳۹، ش۱۹.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۲۷.
  4. رجال طوسی، ص۳۹؛ رجال این داود، ص۹۶؛ وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۱۷۰.
  5. أعیان الشیعه، ج۴، ص۳۰۶؛ اسدالغابة، ج۱، ص۳۲۷؛ طبقات الکبری، ج۱، ص۲۹۵.
  6. مامقانی، تنقیح المقال، ج۱، ص۲۴۴.
  7. تستری، قاموس الرجال، ج۳، ص۳۰.
  8. ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۱۶۴.