حیدرآباد

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

نام شهر پرجمعیت، کهن و معروفی در جنوب هند که با علاقه‌های شیعی به این نام نامیده شده است. تأسیس آن را در سال ۱۰۰۰ هجری قمری توسط سلطان محمّد قلی قطب شاه، پادشاه شیعه و ایرانی‌نژاد و زیر نظر میر محمّد مؤمن استرآبادی دانسته‌اند. علت نامگذاری این شهر به "حیدرآباد" را ارادت خاص قطب شاهیان به حیدر کرار، علی مرتضی(ع) دانسته‌اند. در زمان حکومت این سلسله، یکی از مراکز مهمّ تشیع و زبان و ادب فارسی در جنوب هند به شمار می‌رفت. قطب شاه، مذهب تشیّع را در این شهر اعلام کرد و دستور داد در خطبه‌های نماز جمعه نام ائمه شیعه قرائت شود و به رواج تشیّع در این منطقه و برپایی مراسم عزاداری ابا عبداللّه الحسین(ع) پرداخت و خود وی از مرثیه‌سرایان بنام بود. آثار تاریخی بسیاری از دوران حکومت شیعیان در حیدرآباد وجود دارد.[۱] علامه مؤمن استرآبادی، فقیه برجسته و معمار معروف عصر خود بود. وی شهر بزرگ و زیبای حیدرآباد را در سال ۹۹۹ ق آماده نمود. شهر حیدرآباد یعنی شهر امام علی(ع) براساس نقشۀ شهر اصفهان دوران صفوی طرّاحی شد و در آن دوران به عنوان "اصفهان نو" معروف گردید.[۲] شهرها و روستاهای فراوانی نیز به این نام است[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ر.ک: دائرة المعارف تشیع ج۶ ص۵۹۳.
  2. فصلنامه مشکوة ویژه نامه امام علی شماره ۶۸-۶۹ ص۸۴.
  3. ر.ک: لغت نامه دهخدا
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۷.