زیتون

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ[۱].

زیتون در جغرافیای مفسران

در این آیه با دو سوگند مواجه می‌شویم. «در این که آیا منظور، سوگند به همین دو میوه انجیر و زیتون معروف است یا چیز دیگر؟ مفسران سخنان گوناگونی دارند. در حالی که بعضی آن را اشاره به همان دو میوه معروف می‌دانند که خواص غذائی و درمانی فوق العاده زیادی دارد»[۲]. بعضی دیگر برداشت دیگری دارند. برخی از بزرگان و علما در این باره چنین اظهار نظر می‌کنند: «بعضی از مفسرین این دو سوگند وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ را ناظر به کوه‌ها و سرزمین‌های فلسطین و شامات دانسته‌اند که سرزمین‌های رویش این دو گونه درخت و محل‌های عبادت و وحی پیمبران بوده است. بنابراین معنا، مجاز در کلمه و به علاقه حال و محلی است و چون نه قرینه‌ای در کلام است و نه شهرتی میان خاص و عام، صرف لفظ از معنای حقیقی روا نباشد و فقط شهری کوهی در سرزمین فلسطین به نام «جبل الزیتون» یا دو سوگند وَطُورِ سِينِينَ * وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ[۳] که نام دو محل است نمی‌تواند قرینه‌ای برای مجاز در کلمه باشد. الف و لام هم ظاهر در نوع است»[۴].

برخی پژوهشگران در تفسیر نوین خود از آنجا که در خصوص تین و زیتون اظهار نظر نمی‌کند معلوم می‌شود که در معنی تین و زیتون به محل جغرافیایی اعتقادی نداشته است[۵]. در این میان برخی از دانشمندان می‌گویند: «ظاهر آیه در بدو نظر، همان دو میوه معروف است اما با توجه به سوگندهای بعد، مناسب دو کوه یا دو مرکز مقدس و مورد احترام می‌باشد».[۶].[۷]

توضیح بیشتر

«یاقوت در معجم البلدان[۸] می‌نویسد: التِّينِ وَالزَّيْتُونِ[۹] دو کوه در شام است و نیز گفته‌اند کوه زیتون در شام و کوه تین در بین النهرین و نیز مسجد نوح را التین و بیت المقدس را الزیتون گفته‌اند و همچنین مسجد دمشق را تین و شعب مکه را که سیلان است تین نامیده‌اند که - براق التین - منسوب به همین کوه است. طریحی می‌نویسد: التِّينِ وَالزَّيْتُونِ دو کوه در شام است و در معنی آیه التِّينِ وَالزَّيْتُونِ * وَطُورِ سِينِينَ * وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (بلد) می‌گوید، منظور از تین (مدینه) و زیتون (بیت المقدس) و طور سینین (کوفه) و هذا البلد الامین (مکه) است که خداوند این چهار مکان را در قرآن برگزیده و نام برده است[۱۰] و[۱۱]. تفسیر انوار درخشان می‌گوید: «گفته شده که مراد از زیتون کوه در بیت المقدس است و محتمل است مراد آن کوه باشد که محل زندگی بسیاری از پیامبران بوده»[۱۲].

بعضی دیگر... معانی دیگری برایشان زیتون و تین نقل کرده‌اند:

  1. از ابن عباس روایت شده که این دو لفظ اسم دو کوه هستند که به سریانی طور سینین و طور زیتا نامیده می‌شوند. چون تین و زیتون در آنها می‌رویند و اولی در وطن عیسی و دومی در شام مبعث بسیاری از پیغمبران بنی اسرائیل واقع است در این صورت تناسب میان قسم‌ها هم محفوظ است.
  2. تین و زیتون را نام در مسجد گرفته‌اند و باز در محل آنها اختلاف کرده‌اند از این قرار:
    1. تین مسجد دمشق و زیتون مسجد بیت المقدس
    2. مسجد اصحاب کهف و مسجد ایلیا
    3. مسجد نوح که بر کوه جودی بنا شده و مسجد بیت المقدس و گفته‌اند چون در این محل‌ها تین و زیتون می‌روید این مساجد به این دو نام خوانده شده‌اند.
  3. تین و زیتون را نام دو شهر پنداشته‌اند. اولی دمشق و دومی بیت المقدس یا اول کوفه دومی شام.

و برای هر کدام وجهی ذکر کرده‌اند که ما برای رعایت اختصار هم از نقل اقوال دیگر و هم از بیان جهات و توجیهات آنها صرف‌نظر می‌کنیم[۱۳]. از مطالب تفسیری که شمه‌ای از آنها بیان شد چنین نتیجه‌گیری می‌شود که زیتون و تین می‌تواند اسم مکان‌هایی جغرافیایی باشد. «که شامل «سرزمین شامات» به طور عام و بیت المقدس به طور خاص است؛ یعنی جاهایی که انجیر و زیتون در آن سرزمین‌ها فراوان می‌روید. در واقع، خداوند به رسالتی قسم یاد می‌کند که بر حضرت مسیح(ع) نازل کرده است»[۱۴].[۱۵]

منابع

پانویس

  1. «سوگند به انجیر و زیتون،» سوره تین، آیه ۱.
  2. تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۵۹.
  3. «و به کوه سینا * و به این شهر امن و آرام (مکّه)» سوره تین، آیه ۲-۳.
  4. آیت‌الله طالقانی، پرتوی از قرآن، قسمت دوم، جز ۳۰، ص۱۶۳.
  5. محمدتقی شریعتی، تفسیر نوین، جز ۳۰ قرآن، ص۲۴۰.
  6. آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه.
  7. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۵۱۶.
  8. معجم البلدان، ج۲.
  9. «سوگند به انجیر و زیتون،» سوره تین، آیه ۱.
  10. معجم البلدان، ج۲، ص۲۲۲.
  11. مفردات، ج۱، ص۳۴۸؛ و ر.ک: الطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۱۵۶.
  12. انوار درخشان، ج۱۸، ص۲۰۱.
  13. شریعتی، تفسیر نوین، ص۲۴۳.
  14. اطلس قرآن، ص۱۸۶.
  15. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۵۱۸.