سعید بن نمران همدانی ناعطی در نهج البلاغه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

سعید بن نمران جزو صحابه و از بزرگان قبیله همدان و از کاتبان امام علی (ع) بود. زیاد بن ابیه او را به همراه ۱۳ نفر که حجر بن عدی نیز در میان آنان بود، به‌دلیل یاری مخلصانه امام و نیکی کردارش، نزد معاویه فرستاد تا آن‌ها را بکشد. اما سعید بن نمران با شفاعت حمزة بن مالک همدانی نجات یافت. سعید بن نمران هنگامی‌ که افراد معاویه به سرکردگی بسر بن ابی‌ارطاة به صنعا حمله بردند، از شهر بیرون رفت و برای این کار مورد سرزنش امام (ع) قرار گرفت.

سعید بن نمران پس از آزادی به جرجان رفت و در آن‌جا مسکن گزید. خاندان سعید بن نمران نیز با اهل بیت (ع) پیوند دارند. فرزند او از یاران مختار ثقفی بود و در قیام او در انتقام از قاتلان امام حسین (ع) شرکت داشت. درگذشت وی به‌طور دقیق مشخص نیست و آن‌را حدود سال ۷۰ هجری نوشته‌اند.[۱].

منابع

پانویس