سیف رسول الله

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در بعضی روایات، امام علی(ع) به «سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ‌»؛ ملقّب شده است. در این باره به ترجمه بخشی از روایت حضرت رسول(ص) بسنده می‌شود: علی بن ابی‌طالب خلیفه خدا و خلیفه من، حبیب خدا و حبیب من، شمشیر خدا و شمشیر من، برادر و یاور و وزیر من است. دوستدار او دوستدار من، و کینه‌ورز با او کینه‌ورز با من، و ولی او ولی من، و دشمن او دشمن من است. همسر او، دخترم و فرزندانش، فرزندانم و حزبش، حزبم هستند، و حرف او، حرف من، و امر او، امر من، و او سرور اوصیا و بهترین امت من است[۱].

افزون بر دو تعبیر پیشین، علامه محمدباقر مجلسی، برای علی(ع) عناوین «سَيْفُهُ عَلَى النَّاكِثِينَ‌»[۲]، «سَيْفُ نَقِمَتِهِ عَلَى الْمُشْرِكِينَ‌»[۳] و «سَيْفُ الدِّينِ‌»[۴] را ضمن احادیثی آورده است. مطالب مربوط به ذوالفقار[۵] که حجم گسترده‌ای دارد، مناسب همین القاب است[۶].

منابع

پانویس

  1. تستری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۴، ص۲۹۷.
  2. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۹، ص۱۲۹.
  3. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۸، ص۱۷۴؛ ج۱۶، ص۲۳۶؛ ج۱۹، ص۱۸۲؛ ج۲۲، ص۲۹۷؛ ج۲۶، ص۴۰۵؛ ج۳۳، ص۲۸۳؛ ج۳۵، ص۶۱.
  4. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۴، ص۹۴؛ ج۴۹، ص۱۴۴؛ ج۶۷، ص۱۸۶.
  5. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۲۰، ص۸۶، ۱۰۵، ۱۱۲، ۳۶۳.
  6. مختاری، علی، مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»، دانشنامه امام علی ج۱۰، ص ۳۶۹.