عبدالعزیز بن حارث جعفی
عبدالعزیز بن حارث جعفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالعزیز بن حارث جعفی در تاریخ اسلامی - عبدالعزیز بن حارث جعفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| عبدالعزیز بن حارث جعفی | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | عبدالعزیز بن حارث جعفی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | جعفی |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
عبدالعزیز بن حارث از قبیله بنی‌جعفی و از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود که در جنگ صفین از وی رشادت و دلاوری‌هایی به یادگار مانده است. نصر بن مزاحم نقل می‌کند: هنگامی که سپاه معاویه در یکی از روزهای جنگ صفین جمعی از یاران حضرت علی (ع) را محاصره و رابطه هزار نیروی عراقی را از هسته مرکزی سپاه امام (ع)، جدا کرد در این جا، امام ندا داد: «آیا کسی هست که جانش را در راه خدا فدا کند و دنیایش را به آخرتش بفروشد؟»[۱]. در پاسخ ندای حضرت، عبدالعزیز در حالی که بر اسب سیاه رنگ سوار و غرق در سلاح بود به طوری که فقط چشمانش نمایان بود، عرضه داشت: «یا امیرالؤمنین، مرا به امری فرمان بده، بخدا قسم، به چیزی فرمان ندهی جز آن‌که آن را انجام خواهم داد».
علی (ع) بعد از خواندن شعری در حق او دعا کرد و فرمود: «ای اباحارث! خداوند ارکان تو را محکم گرداند به اهل شام حمله کن تا به گروه محاصره شده نزدیک شوی. به آنان سلام مرا برسان و بگو: مرتباً تکبیر و تهلیل بگویند و ما هم از این طرف تکبیر و تهلیل می‌گوییم. شما از آن طرف حمله کنید، ما هم از این طرف حمله خواهیم کرد». عبدالعزیز بلافاصله بر اسب خود نهیب زد اسب از جا کنده شد سپاه دشمن تاخت و خود را به نزدیک محاصره شدگان رساند و امیرالمؤمنین (ع) و یارانش نیز از هسته مرکزی سپاه به شامیان تاختند، عبدالعزیز هم پیشروی کرد تا خود را به یاران محاصره شده رساند و آنها چون او را دیدند خوشحال و مسرور شدند و جویای حال امام (ع) شدند، عبدالعزیز سلام حضرت را به آنان رسانید و گفت: امام فرموده است: «شماها تکبیر و تهلیل بگویید ما هم می‌گوییم، شما از آن طرف حمله کنید ما هم از این طرف حمله می‌کنیم». این حمله‌ها و تکبیرها کارگر افتاد و بدون آن‌که حتی یک نفر از سپاه حضرت علی (ع) کشته شود همگی نجات پیدا کردند اما از شامیان هفت صد نفر کشته شدند، و امام (ع) این پیروزی را به نام عبدالعزیز بن جعفی اعلام کرد[۲].[۳]
جستارهای وابسته
- جعفی (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ «أَ لَا رَجُلٌ يَشْرِي نَفْسَهُ لِلَّهِ وَ يَبِيعُ دُنْيَاهُ بِآخِرَتِهِ؟»
- ↑ وقعة صفین، ص۳۰۸-۳۰۹؛ اعیان الشیعه، ج۸ ص۲۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۴۳-۸۴۴.