علی بن علی بن رزین خزاعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوالحسن علی بن علی بن رزین خزاعی از نسل بدیل بن ورقاء، صحابی رسول خدا(ص) و برادر دعبل خزاعی و از شاگردان امام رضا(ع)است که در سال ۱۷۲ هـ متولد شد. تنها کسی که از وی روایت کرده، فرزندش اسماعیل می‌‌باشد.[۱] شیخ طوسی هم او را از اصحاب امام رضا(ع) به حساب می‌‌آورد،[۲] اما مرحوم خوئی می‌‌نویسد: دیدگاه شیخ فقط در نسخه چاپ شده رجال وی یافت شد و در سایر نسخه‌ها چنین مطلبی وجود نداشت.[۳] اسماعیل فرزند علی گزارشی از پدرش را این گونه نقل می‌‌کند که در سال ۲۷۲ هـ در بغداد پدرم برایم نقل کرد که عده‌ای از جمله برادرم دعبل و فردی به نام عبدالرحمن بن مهدی تصمیم گرفتیم از راه بصره به محضر امام رضا(ع) شرفیاب شویم. عبدالرحمان در بصره مریض شد و از دنیا رفت و ما بعد از دفن وی سفر را ادامه دادیم و در سال ۱۹۸ هـ در طوس خدمت آن حضرت رسیدیم و تا پایان سال ۲۰۰ هـ در خدمت آن حضرت بودیم. پس از این مدت و پس از اینکه امام هدایایی به برادرم دعبل داد، به سوی قم رهسپار شدیم، آنگاه پدرم فرمود: کتابی که آغاز آن حدیث زبیب احمر و پایانش حدیث جابر بن عبدالله انصاری است، از احادیثی است که آن حضرت برای ما بیان کردند. این کتاب که تألیف بزرگی بوده، اثر علی خزاعی است. او در سال ۲۸۳ هـ در ۱۱۱ سالگی درگذشت.[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۱۱۳ و ۱۱۴.
  2. رجال الطوسی ۳۸۱.
  3. معجم رجال الحدیث ۱۲/۱۰۱.
  4. رجال النجاشی ۲/۱۱۴.
  5. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۳۷.