هشام بن ابراهیم راشدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

از زندگی هشام بن ابراهیم عباسی اطلاع چندانی در دست نیست. تنها منبع کهن، رجال کشی است که به وسیله روایاتی چند، اطلاعات اندکی در اختیار ما می‌‌گذارد. از روایات برمی آید که هشام در زمان امام کاظم و امام رضا((ع)) می‌‌زیسته است. نخست از شیعیان بوده، ولی گویا به انحراف کشیده شد تا جایی که امام(ع) او را زندیق خواند.[۱] بنا بر روایتی که صدوق نقل کرده، هشام در مدینه با امام رضا(ع) ملاقات کرد و به نیّت تبرک و شفا، پیراهنی از امام درخواست نمود که حاکی از اعتقاد و گرایش وی به مذهب شیعه می‌‌باشد.[۲] کشّی روایات مختلفی را در ردّ و ذمّ عباسی نقل کرد از جمله اینکه امام کاظم(ع) در روایتی وی را زندیق خوانده و پدرش و همنشین او را نیز به همین صفت یاد کرده است.[۳] حمیری نیز روایتی نقل کرده که گویای خباثت باطنی و کفر هشام است.[۴] کشّی به روایت از استادش ابونضر عیاشی می‌‌نویسد: هشام عباسی مؤلف کتاب‌های زیدیّه بوده و آیاتی را که به عقیده وی بر امامت عباس بن عبدالمطلب دلالت داشته، جمع‌آوری کرده است[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۰ و ۵۰۱.
  2. عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۲۰.
  3. اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۰ و ۵۰۱.
  4. قرب الاسناد، ص۲۷۲.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۱.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۸۲۵.