کرامات امام جواد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

وَ كَانَ فِي ذَلِكَ الْوَقْتِ سِنُّهُ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ شَهْراً، فَنَطَقَ بِلِسَانٍ أَرْهَفَ مِنْ السَّيْفِ، وَ أَفْصَحَ مِنَ الْفَصَاحَةِ يَقُولُ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَنَا مِنْ نُورِهِ بِيَدِهِ، وَ اصْطَفَانَا مِنْ بَرِيَّتِهِ، وَ جَعَلَنَا أُمَنَاءَهُ عَلَى خَلْقِهِ وَ وَحْيِهِ. مَعَاشِرَ النَّاسِ، أَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الرِّضَا بْنِ مُوسَى الْكَاظِمِ بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ ابْنِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ بْنِ عَلِيٍّ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، وَ ابْنِ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، وَ ابْنِ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى {{عم}}، فَفِي مِثْلِي يُشَكُّ! وَ عَلَيَّ وَ عَلَى أَبَوَيَّ يُفْتَرَى! وَ أُعْرَضُ عَلَى الْقَافَةِ!

وَ قَالَ: وَ اللَّهِ، إِنَّنِي لَأَعْلَمُ بِأَنْسَابِهِمْ مِنْ آبَائِهِمْ، إِنِّي وَ اللَّهِ لَأَعْلَمُ بَوَاطِنَهُمْ وَ ظَوَاهِرَهُمْ، وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ بِهِمْ أَجْمَعِينَ، وَ مَا هُمْ إِلَيْهِ صَائِرُونَ، أَقُولُهُ حَقّاً، وَ أُظْهِرُهُ صِدْقاً، عِلْماً وَرَّثَنَاهُ اللَّهُ قَبْلَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ، وَ بَعْدَ بِنَاءِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ ايْمُ اللَّهِ، لَوْ لَا تَظَاهُرُ الْبَاطِلِ عَلَيْنَا، وَ غَلَبَةُ دَوْلَةِ الْكُفْرِ، وَ تَوَثُّبُ أَهْلِ الشُّكُوكِ وَ الشِّرْكِ وَ الشِّقَاقِ عَلَيْنَا، لَقُلْتُ قَوْلًا يَتَعَجَّبُ مِنْهُ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ. ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى فِيهِ، ثُمَّ قَالَ: يَا مُحَمَّدُ، اصْمُتْ كَمَا صَمَتَ آبَاؤُكَ {{متن قرآن|فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ}} إِلَى آخِرِ الْآيَةِ. ثُمَّ تَوَلَّى لِرَجُلٍ إِلَى جَانِبِهِ، فَقَبَضَ عَلَى يَدِهِ وَ مَشَى يَتَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ، وَ النَّاسُ يُفْرِجُونَ لَهُ. قَالَ: فَرَأَيْتُ مَشِيخَةً يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ يَقُولُونَ: اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ‌. فَسَأَلْتُ عَنِ الْمَشِيخَةِ، قِيلَ: هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مِنْ حَيِّ بَنِي هَاشِمٍ، مِنْ أَوْلَادِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ. قَالَ: وَ بَلَغَ الْخَبَرُ الرِّضَا عَلِيَّ بْنَ مُوسَى {{ع}}، وَ مَا صُنِعَ بِابْنِهِ مُحَمَّدٍ {{ع}}، فَقَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ. ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى بَعْضِ مَنْ بِحَضْرَتِهِ مِنْ شِيعَتِهِ فَقَالَ: هَلْ عَلِمْتُمْ مَا قَدْ رُمِيَتْ بِهِ مَارِيَةُ الْقِبْطِيَّةُ، وَ مَا ادُّعِيَ عَلَيْهَا فِي وِلَادَتِهَا إِبْرَاهِيمَ بْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالُوا: لَا يَا سَيِّدِنَا، أَنْتَ أَعْلَمُ، فَخَبِّرْنَا لِنَعْلَمَ. قَالَ: إِنَّ مَارِيَةَ لَمَّا أُهْدِيَتْ إِلَى جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} أُهْدِيَتْ مَعَ جَوَارٍ قَسَمَهُنَّ رَسُولُ اللَّهِ عَلَى أَصْحَابِهِ، وَ ظَنَّ بِمَارِيَةَ مِنْ دُونِهِنَّ، وَ كَانَ مَعَهَا خَادِمٌ يُقَالُ لَهُ (جَرِيحٌ) يُؤَدِّبُهَا بِآدَابِ الْمُلُوكِ، وَ أَسْلَمَتْ عَلَى يَدِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}، وَ أَسْلَمَ جَرِيحٌ مَعَهَا، وَ حَسُنَ إِيمَانُهُمَا وَ إِسْلَامُهُمَا، فَمَلَكَتْ مَارِيَةُ قَلْبَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}، فَحَسَدَهَا بَعْضُ أَزْوَاجِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}، فَأَقْبَلَتْ زَوْجَتَانِ مِنْ أَزْوَاجِ رَسُولِ اللَّهِ إِلَى أَبَوَيْهِمَا تَشْكُوَانِ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} فِعْلَهُ وَ مَيْلَهُ إِلَى مَارِيَةَ، وَ إِيثَارَهُ إِيَّاهَا عَلَيْهِمَا؛ حَتَّى سَوَّلَتْ لَهُمَا أَنْفُسُهُمَا أَنْ يَقُولَا: إِنَّ مَارِيَةَ إِنَّمَا حَمَلَتْ بِإِبْرَاهِيمَ مِنْ جَرِيحٍ، وَ كَانُوا لَا يَظُنُّونَ جَرِيحاً خَادِماً زَمِناً. فَأَقْبَلَ أَبَوَاهُمَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ هُوَ جَالِسٌ فِي مَسْجِدِهِ، فَجَلَسَا بَيْنَ يَدَيْهِ، وَ قَالا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا يَحِلُّ لَنَا وَ لَا يَسَعُنَا أَنْ نَكْتُمَكَ مَا ظَهَرْنَا عَلَيْهِ مِنْ خِيَانَةٍ وَاقِعَةٍ بِكَ. قَالَ: وَ مَا ذَا تَقُولَانِ؟! قَالا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ جَرِيحاً يَأْتِي مِنْ مَارِيَةَ الْفَاحِشَةُ الْعُظْمَى، وَ إِنَّ حَمْلَهَا مِنْ جَرِيحٍ، وَ لَيْسَ هُوَ مِنْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، فَارْبَدَّ وَجْهُ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ تَلَوَّنَ لِعِظَمِ مَا تَلَقَّيَاهُ بِهِ، ثُمَّ قَالَ: وَ يَحْكُمَا مَا تَقُولَانِ؟! فَقَالا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّنَا خَلَّفْنَا جَرِيحاً وَ مَارِيَةَ فِي مَشْرَبَةٍ، وَ هُوَ يُفَاكِهُهَا وَ يُلَاعِبُهَا، وَ يَرُومُ مِنْهَا مَا تَرُومُ الرِّجَالُ مِنَ النِّسَاءِ، فَابْعَثْ إِلَى جَرِيحٍ فَإِنَّكَ تَجِدُهُ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ، فَأَنْفِذْ فِيهِ حُكْمَكَ وَ حُكْمَ اللَّهِ (تَعَالَى).

== [[معجزات]] [[اجابت دعا]] ==

عرض کردم: آقای من، به خوردن خاک [[مبتلا]] شده‌ام و تقاضای من این است که دعا بفرمایید تا [[خداوند متعال]] این عادت زشت را از من دور نماید.

چند روزی از این قضیه گذشت، دوباره [[امام]] {{ع}} را [[ملاقات]] کردم. تا چشم امام {{ع}} به من افتاد، پیش از آنکه سخنی بگویم، فرمود: [[ابوهاشم]]، خداوند متعال عادت خاک خوردن را از تو دور نمود و نجات یافته‌ای.

=== [[نفرین]] در حق [[قاتل]] خویش ([[ام الفضل]]) ===

از پاسخ وزیر سخت برآشفته و رنجیده خاطر شدم و باغم و [[اندوه]]، شب را به صبح رساندم. صبح [[روز]] بعد به سوی زندان حرکت کردم تا زندانی [[اهل شام]] را از پاسخ وزیر [[آگاه]] سازم. وقتی به [[زندان]] رسیدم، دیدم [[سربازان]] و محافظان زندان این طرف و آن طرف می‌دوند و همه ناراحت هستند، پرسیدم: چه اتفاقی افتاده است و چرا مضطرب و ناراحت هستید؟

گفتند: یک [[زندانی]] از اهالی [[شام]]، با اینکه درب‌های زندان بسته و همه محافظان مواظب بوده‌اند، از زندان فرار کرده است و اثری از او نیافته‌ایم. گویا [[زمین]] او را بلعیده یا به [[آسمان‌ها]] پرواز کرده است.

=== از [[جیحون]] تا نیل و [[خانه خدا]] ===

شگفت‌زده از این همه عجایب، در حالی که [[ترس]] وجود مرا فرا گرفته بود، بی‌هوش نقش بر [[زمین]] شدم. وقتی به هوش آمدم، دیدم [[امام]] {{ع}} کنار من نشسته است، فرمود: ای [[عسکر]]، [[ایمان]] و [[معرفت]] شما [[مردم]] نسبت به ما بسیار [[ضعیف]] و محدود است و هنوز در حالتی از [[شک و تردید]] به سر می‌برید. به [[خداوند]] یگانه [[سوگند]]! به [[مقام]] [[واقعی]] ما معرفت پیدا نمی‌کند؛ مگر کسی که خداوند به او عنایتی بنماید و ولی و [[دوست]] ما قرار دهد.

== تغییر رنگ موهای سر و صورت ==

امام {{ع}} از مرکب پیاده و داخل [[مسجد]] شد و ظرف آبی‌طلبید. پس از آماده شدن آب، پای درخت سدری خشکیده، که در [[حیات]] مسجد بود، نشست و [[وضو]] گرفت تا زیادی آب وضوی وی در پای درخت بریزد. سپس به [[نماز]] ایستاد. در رکعت اول [[سوره]] «[[حمد]]» و {{متن قرآن|إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ}} و در رکعت دوم سوره «حمد» و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}} را قرائت نمود. سپس دست‌ها را مقابل صورت بالا برد و [[قنوت]] نماز را به جای آورد. در رکعت سوم، پس از تشهد و [[سلام]] نماز، مقداری نشست و سپس بدون خواندن تعقیبات نماز، برای خواندن چهار رکعت [[نافله]] مغرب برخاست. پس از آن، تعقیب خواند و دو [[سجده شکر]] به جای آورد، به نمازش پایان داد و از مسجد خارج شد.

[[نمازگزاران]]، وارد [[صحن]] مسجد شدند و با [[شگفتی]] دیدند که [[درخت سدر]] خشکیده، سرسبزشده و میوه داده است. همگی، جز امام {{ع}} حیرت‌زده بودند. برخی میوه آن را می‌چیدند و می‌خوردند و برخی برگ‌های‌تر و تازه آن را لابه‌لای انگشتان‌شان می‌ساییدند.

=== تبدیل شدن برگ درخت زیتون به سکه طلا ===

پدر می‌گوید: فرزندم، اکنون که به آرزویت رسیدی، خدمت امام جواد {{ع}} برو و به او خبر ده که تو را از جایگاه اموال [[آگاه]] ساختم؛ زیرا آن [[حضرت]] به من دستور داده بود تا تو را [[راهنمایی]] کنم.

=== دو نمایش ناموفق با [[معجزه امام]] [[جواد]] {{ع}} ===

گفت: لحظه‌ای که فریاد [[ابوجعفر]] بلند شد و نگاه او به صورت من افتاد، [[ترس]] سراسر وجودم را فرا گرفت، لرزه بر اندامم افتاد، آلات نوازندگی از دستم بر [[زمین]] افتاد و تا امروز توان نوازندگی را بازنیافته‌ام.

== [[معجزات]] [[امام جواد]] {{ع}} در [[خبر دادن از غیب]] ==

فوری به همراه [[دوستان]] برخاسته، به آن محل رفتیم و احکم را با همان حالی که [[امام]] {{ع}} فرموده بود، [[مشاهده]] کردیم. [[بدن]] مجروحش را به محل سکونت منتقل و طبق [[راهنمایی]] امام جواد {{ع}} معالجه را آغاز نمودیم.

=== خبردادن از گوسفند گم شده ===

پرسیدیم: برای [[عزا]] و [[ماتم]] چه کسی مهیا شوند؟

[[امام]] {{ع}} فرمود: عزا و ماتم بهترین کسی که روی [[زمین]] [[نماز]] گزارده است!

=== خبر دادن از [[آخرین وداع]] پدر ===