پرش به محتوا

یاران امام مهدی چه تعداد است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '-،' به '-'
جز (جایگزینی متن - '-،' به '-')
خط ۲۸۲: خط ۲۸۲:
«در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[لشکریان]] [[امام مهدی]] {{ع}} پس از پیوستن [[سیصد و سیزده]] یار ویژه به [[امام مهدی|امام]]، چنین است: "هنگامی که [[خداوند]] –که نامش عزیز باد- اجازه [[خروج]] به [[قائم]] می‌دهد، او به [[منبر]] می‌رود و [[مردم]] را به سوی خود می‌خواند و آنها را به [[خدا]] [[سوگند]] می‌دهد و آنان را به [[حق]] خودش و این که میان آنان به شیوه [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} [[رفتار]] می‌کند، فرا می‌خواند. [[خداوند]] جل جلاله هم [[جبرئیل]] را روانه می‌کند تا نزد او بیاید و وی در حطیم<ref>حطیم: بخشی از مسجد الحرام که میان حجر الاسود و درِ کعبه و چاه زمزم واقع شده و به دلیل ازدحام مردم و له کردن یکدیگر، چنین نامیده شده است.</ref> فرود می‌آید و به او می‌گوید: به چه چیزی می‌خوانی؟ [[قائم]] {{ع}} به او خبر می‌دهد. [[جبرئیل]] می‌گوید: من، نخستین کسی هستم که با تو [[بیعت]] می‌کنم. دستت را بگشای. آن‌گاه دستش را به دست او می‌مالد و [[سیصد و سیزده]] و اندی مرد به او می‌رسند و با او [[بیعت]] می‌کنند. او در [[مکه]] می‌ماند تا آن که یارانش به ده‌هزار تن برسند و سپس از آن جا به سوی [[مدینه]] حرکت می‌کند"<ref>الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۲.</ref>.
«در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[لشکریان]] [[امام مهدی]] {{ع}} پس از پیوستن [[سیصد و سیزده]] یار ویژه به [[امام مهدی|امام]]، چنین است: "هنگامی که [[خداوند]] –که نامش عزیز باد- اجازه [[خروج]] به [[قائم]] می‌دهد، او به [[منبر]] می‌رود و [[مردم]] را به سوی خود می‌خواند و آنها را به [[خدا]] [[سوگند]] می‌دهد و آنان را به [[حق]] خودش و این که میان آنان به شیوه [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} [[رفتار]] می‌کند، فرا می‌خواند. [[خداوند]] جل جلاله هم [[جبرئیل]] را روانه می‌کند تا نزد او بیاید و وی در حطیم<ref>حطیم: بخشی از مسجد الحرام که میان حجر الاسود و درِ کعبه و چاه زمزم واقع شده و به دلیل ازدحام مردم و له کردن یکدیگر، چنین نامیده شده است.</ref> فرود می‌آید و به او می‌گوید: به چه چیزی می‌خوانی؟ [[قائم]] {{ع}} به او خبر می‌دهد. [[جبرئیل]] می‌گوید: من، نخستین کسی هستم که با تو [[بیعت]] می‌کنم. دستت را بگشای. آن‌گاه دستش را به دست او می‌مالد و [[سیصد و سیزده]] و اندی مرد به او می‌رسند و با او [[بیعت]] می‌کنند. او در [[مکه]] می‌ماند تا آن که یارانش به ده‌هزار تن برسند و سپس از آن جا به سوی [[مدینه]] حرکت می‌کند"<ref>الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۲.</ref>.


[[امام علی|امام علی بن ابی طالب]] {{ع}} نیز می‌فرماید: "به زودی، فتنه‌ای روی خواهد داد که [[مردم]] با [[ایمان]] از آن بیرون کشیده می‌شوند، همان گونه که طلا را از معدن بیرون می‌کشند. پس [[شامیان]] را دشمنام ندهید و تنها ستمکارانشان را دشنام دهید، که میان آنان، [[نیکان]] هستند و به زودی، [[خداوند]]، بارانی از [[آسمان]] برایشان می‌فرستد که آنان را غرق می‌کند، تا آن‌جا که اگر روباه‌ها و افراد ضعیف نیز با آنان بجنگند، بر ایشان [[غلبه]] می‌یابند. سپس [[خداوند]]، این هنگام، مردی از [[خاندان]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} را با حداقل دوازده‌هزار و حداکثر، پانزده‌هزار تن بر می‌انگیزد که سه [[پرچم]] دارند و نشان و شعارشان، "بمیران، بمیران" است. آنان با اهل هفت [[پرچم]] –که همه صاحبان آن پرچم‌ها به فرمان‌روایی چشم طمع دارند-، می‌جنگند و می‌کشند و [[شکست]] می‌دهند و سپس سردار [[هاشمی]] [[ظهور]] می‌کند و [[مردم]] را به الفت و نعمتشان باز می‌گرداند و این گونه هستند تا [[دجال]] [[خروج]] کند"<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۹۶، ح ۸۶۵۸.</ref>.
[[امام علی|امام علی بن ابی طالب]] {{ع}} نیز می‌فرماید: "به زودی، فتنه‌ای روی خواهد داد که [[مردم]] با [[ایمان]] از آن بیرون کشیده می‌شوند، همان گونه که طلا را از معدن بیرون می‌کشند. پس [[شامیان]] را دشمنام ندهید و تنها ستمکارانشان را دشنام دهید، که میان آنان، [[نیکان]] هستند و به زودی، [[خداوند]]، بارانی از [[آسمان]] برایشان می‌فرستد که آنان را غرق می‌کند، تا آن‌جا که اگر روباه‌ها و افراد ضعیف نیز با آنان بجنگند، بر ایشان [[غلبه]] می‌یابند. سپس [[خداوند]]، این هنگام، مردی از [[خاندان]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} را با حداقل دوازده‌هزار و حداکثر، پانزده‌هزار تن بر می‌انگیزد که سه [[پرچم]] دارند و نشان و شعارشان، "بمیران، بمیران" است. آنان با اهل هفت [[پرچم]] –که همه صاحبان آن پرچم‌ها به فرمان‌روایی چشم طمع دارند- می‌جنگند و می‌کشند و [[شکست]] می‌دهند و سپس سردار [[هاشمی]] [[ظهور]] می‌کند و [[مردم]] را به الفت و نعمتشان باز می‌گرداند و این گونه هستند تا [[دجال]] [[خروج]] کند"<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۹۶، ح ۸۶۵۸.</ref>.


[[امام باقر]] {{ع}} در حدیثی می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[ظهور]] کند و به درون [[کوفه]] بیاید، [[خداوند متعال]]، هفتادهزار [[انسان]] [[راستین]] را از پشت [[کوفه]] بر می‌انگیزد تا از همراهان و [[یاوران]] او باشند"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۹۳–۲۹۹.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۸-۱۲۰.</ref>.
[[امام باقر]] {{ع}} در حدیثی می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[ظهور]] کند و به درون [[کوفه]] بیاید، [[خداوند متعال]]، هفتادهزار [[انسان]] [[راستین]] را از پشت [[کوفه]] بر می‌انگیزد تا از همراهان و [[یاوران]] او باشند"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۹۳–۲۹۹.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۸-۱۲۰.</ref>.
۲۱۸٬۴۳۸

ویرایش