پرش به محتوا

ابوذر غفاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۲
خط ۱۲۰: خط ۱۲۰:
ابن ابی الحدید در [[شرح نهج البلاغه]] می‌گوید: بعد از ماجرای [[سقیفه بنی ساعده]]، علی{{ع}} شب‌ها [[فاطمه]]{{س}} را بر مرکب سوار می‌کردند و در حالی که دو فرزندش نیز همراه آنها بودند، نزد [[انصار]] می‌رفتند و از آنها [[یاری]] و کمک می‌خواستند. در این ماجرا چهل نفر [[وعده]] یاری و [[همکاری]] دادند و تا پای [[جان]] با وی [[بیعت]] کردند. علی{{ع}} به آنها فرمود: «شما هنگام صبح با سرهای تراشیده و [[سلاح]] به دست مقابل [[منزل]] من حاضر شوید». وقتی سپیده دمید از آن گروه تنها چهار نفر آمدند که عبارت بودند از: [[زبیر]]، [[مقداد]]، [[ابوذر]] و [[سلمان]]<ref>کتاب سلیم بن قیس، سلیم بن قیس هلالی، ص۲۱۶.</ref>. علی{{ع}} می‌فرماید: «زمین به خاطر هفت نفر [[خلق]] شد و به [[برکت]] اینها [[باران]] نازل می‌شود و [[رزق]] [[الهی]] و [[امداد الهی]] به خاطر اینها می‌رسد، این هفت نفر عبارت‌اند از: ابوذر، سلمان، مقداد، [[عمار]]، [[حذیفه]] و عبدالله بن مسعود». سپس [[حضرت]] فرمود: «من [[امام]] اینهایم و اینها کسانی بودند که در [[نماز]] بر زهرا{{س}} حاضر بودند». [[شیخ صدوق]] در توضیح این [[حدیث]] می‌گوید: این حدیث به این معنا نیست که از ابتدا تا انتهای [[خلقت]]، این اشخاص مؤثر باشند بلکه به این معناست که در آن [[زمان]] تمام فوائدی که به [[زمین]] می‌رسید به خاطر اینها بود، چون در نماز بر زهرا{{س}} حاضر بودند. پس منظور از خلقت در [[کلام امام]] [[خلقت]] تقدیری است نه خلقت [[تکوینی]]<ref>الخصال، شیخ صدوق، ص۳۶۰-۳۶۱.</ref>.
ابن ابی الحدید در [[شرح نهج البلاغه]] می‌گوید: بعد از ماجرای [[سقیفه بنی ساعده]]، علی{{ع}} شب‌ها [[فاطمه]]{{س}} را بر مرکب سوار می‌کردند و در حالی که دو فرزندش نیز همراه آنها بودند، نزد [[انصار]] می‌رفتند و از آنها [[یاری]] و کمک می‌خواستند. در این ماجرا چهل نفر [[وعده]] یاری و [[همکاری]] دادند و تا پای [[جان]] با وی [[بیعت]] کردند. علی{{ع}} به آنها فرمود: «شما هنگام صبح با سرهای تراشیده و [[سلاح]] به دست مقابل [[منزل]] من حاضر شوید». وقتی سپیده دمید از آن گروه تنها چهار نفر آمدند که عبارت بودند از: [[زبیر]]، [[مقداد]]، [[ابوذر]] و [[سلمان]]<ref>کتاب سلیم بن قیس، سلیم بن قیس هلالی، ص۲۱۶.</ref>. علی{{ع}} می‌فرماید: «زمین به خاطر هفت نفر [[خلق]] شد و به [[برکت]] اینها [[باران]] نازل می‌شود و [[رزق]] [[الهی]] و [[امداد الهی]] به خاطر اینها می‌رسد، این هفت نفر عبارت‌اند از: ابوذر، سلمان، مقداد، [[عمار]]، [[حذیفه]] و عبدالله بن مسعود». سپس [[حضرت]] فرمود: «من [[امام]] اینهایم و اینها کسانی بودند که در [[نماز]] بر زهرا{{س}} حاضر بودند». [[شیخ صدوق]] در توضیح این [[حدیث]] می‌گوید: این حدیث به این معنا نیست که از ابتدا تا انتهای [[خلقت]]، این اشخاص مؤثر باشند بلکه به این معناست که در آن [[زمان]] تمام فوائدی که به [[زمین]] می‌رسید به خاطر اینها بود، چون در نماز بر زهرا{{س}} حاضر بودند. پس منظور از خلقت در [[کلام امام]] [[خلقت]] تقدیری است نه خلقت [[تکوینی]]<ref>الخصال، شیخ صدوق، ص۳۶۰-۳۶۱.</ref>.


ابی سخیله نقل می‌کند که به همراه [[سلمان بن ربیعه]] عازم [[حج]] بودیم، در راه به [[ربذه]] رفتیم و ابوذر را [[ملاقات]] کردیم. ابوذر به ما گفت: به شما توصیه می‌کنم که در زمان [[فتنه]] به [[کتاب خداوند]] و [[علی بن ابی‌طالب]] [[رجوع]] کنید که من از [[رسول خدا]] شنیدم که فرمود: «اولین کسی که به من [[ایمان]] آورد و مرا [[تصدیق]] کرد و اولین کسی که در [[قیامت]] با من خواهد بود، علی است، او [[صدیق اکبر]] است و جداکننده [[حق]] از [[باطل]] بعد از من است«<ref>رجال الکشی، کشی جزء اول، ص۲۷.</ref>.
ابی سخیله نقل می‌کند که به همراه [[سلمان بن ربیعه]] عازم [[حج]] بودیم، در راه به [[ربذه]] رفتیم و ابوذر را [[ملاقات]] کردیم. ابوذر به ما گفت: به شما توصیه می‌کنم که در زمان [[فتنه]] به [[کتاب خداوند]] و [[علی بن ابی‌طالب]] [[رجوع]] کنید که من از [[رسول خدا]] شنیدم که فرمود: «اولین کسی که به من [[ایمان]] آورد و مرا [[تصدیق]] کرد و اولین کسی که در [[قیامت]] با من خواهد بود، علی است، او [[صدیق اکبر]] است و جداکننده [[حق]] از [[باطل]] بعد از من است»<ref>رجال الکشی، کشی جزء اول، ص۲۷.</ref>.


از مجموع آنچه در این بخش گذشت، به خوبی پیداست که [[ابوذر غفاری]] در طول زندگانی و [[عمر]] با [[برکت]] خود [[مطیع]] و پیرو امیرالمؤمنین علی{{ع}} بوده و او را [[امام]] و پیشوای خود و همه [[مسلمانان]] می‌دانسته و در راه [[دفاع از ولایت]] و [[حقانیت]] آن [[حضرت]] هیچ‌گاه و در هیچ شرایطی کوتاهی نکرده و لب فرو نبسته است. حتی در [[وصیت]] [[ابوذر]] هم سفارش درباره [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} وجود دارد.
از مجموع آنچه در این بخش گذشت، به خوبی پیداست که [[ابوذر غفاری]] در طول زندگانی و [[عمر]] با [[برکت]] خود [[مطیع]] و پیرو امیرالمؤمنین علی{{ع}} بوده و او را [[امام]] و پیشوای خود و همه [[مسلمانان]] می‌دانسته و در راه [[دفاع از ولایت]] و [[حقانیت]] آن [[حضرت]] هیچ‌گاه و در هیچ شرایطی کوتاهی نکرده و لب فرو نبسته است. حتی در [[وصیت]] [[ابوذر]] هم سفارش درباره [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} وجود دارد.
۱۱۵٬۹۶۳

ویرایش