پرش به محتوا

مسجد الحرام: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۷۶: خط ۷۶:
اتاقی بود در [[مسجدالحرام]] در فاصله ۸۰ ذراعی [[حجرالاسود]] (در شرق [[کعبه]] و جنوب [[زمزم]]) و می‌گویند جایی بوده که [[عباس بن عبدالمطلب]] [[حاجیان]] را آب داده است.
اتاقی بود در [[مسجدالحرام]] در فاصله ۸۰ ذراعی [[حجرالاسود]] (در شرق [[کعبه]] و جنوب [[زمزم]]) و می‌گویند جایی بوده که [[عباس بن عبدالمطلب]] [[حاجیان]] را آب داده است.
این [[اتاق]] بزرگ یا [[خانه]] به شکل مربع بوده و در بالای آن گنبد بزرگی قرار داشت و در چهار قسمت آن شبکه‌های آهنی قرار داده بودند و در جهت شمالی آن از خارج دو [[حوض]] وجود داشت که بین آن دو، درِ سقایة [[العباس]] قرار داشت. در وسط خانه (اتاق) حوض بزرگی بود که از آب زمزم پر شده بدین طریق که آب زمزم از مجرایی (به نام سماویه) از [[دیوار]] خانه گذشته و سپس از فواره حوض بزرگ وسط سقایة العباس خارج می‌گردید. [[ابن جبیر سیاح]] معروف [[عرب]] در [[قرن ششم]] که [[بیت الله]] را [[زیارت]] کرده از «قبة الشراب» یاد می‌کند که به عباس منسوب است که برای آب دادن به حاجیان ساخته شده و آب زمزم در آنجا خنک می‌شود و این که شبانگاه آن را برای [[آشامیدن]] حاجیان در کوزه‌هایی به نام دَورَق (که یک دسته دارد) بیرون می‌آورند. [[ناصر خسرو]] نیز از «[[سقایه]] الحاج» یاد می‌کند «در برابر زمزم که اندر آن خم‌ها نهاده باشند که حاجیان از آنجا آب خورند». [[سقایة الحاج]] در [[سال ۸۰۷ هجری]] تعمیر گردید، ولی امروزه اثری از آن نیست.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۵۷۳.</ref>
این [[اتاق]] بزرگ یا [[خانه]] به شکل مربع بوده و در بالای آن گنبد بزرگی قرار داشت و در چهار قسمت آن شبکه‌های آهنی قرار داده بودند و در جهت شمالی آن از خارج دو [[حوض]] وجود داشت که بین آن دو، درِ سقایة [[العباس]] قرار داشت. در وسط خانه (اتاق) حوض بزرگی بود که از آب زمزم پر شده بدین طریق که آب زمزم از مجرایی (به نام سماویه) از [[دیوار]] خانه گذشته و سپس از فواره حوض بزرگ وسط سقایة العباس خارج می‌گردید. [[ابن جبیر سیاح]] معروف [[عرب]] در [[قرن ششم]] که [[بیت الله]] را [[زیارت]] کرده از «قبة الشراب» یاد می‌کند که به عباس منسوب است که برای آب دادن به حاجیان ساخته شده و آب زمزم در آنجا خنک می‌شود و این که شبانگاه آن را برای [[آشامیدن]] حاجیان در کوزه‌هایی به نام دَورَق (که یک دسته دارد) بیرون می‌آورند. [[ناصر خسرو]] نیز از «[[سقایه]] الحاج» یاد می‌کند «در برابر زمزم که اندر آن خم‌ها نهاده باشند که حاجیان از آنجا آب خورند». [[سقایة الحاج]] در [[سال ۸۰۷ هجری]] تعمیر گردید، ولی امروزه اثری از آن نیست.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۵۷۳.</ref>
==[[مقامات]] مسجد الحرام==
تصویرهای قدیمی مسجد الحرام نشان می‌دهد که در داخل [[مسجد]]، در چهار نقطه، مقصوره‌های کوچکی وجود داشته که [[امام جماعت]] زیر آنها می‌ایستاده و [[نماز]] می‌خوانده است. در واقع از [[قرن پنجم هجری]] یا بعد از آن، زمانی که [[پیروان]] [[اهل سنت]] هر کدام پشت سر [[امام]] خود نماز می‌خواندند، در مسجد الحرام چهار مکان برای چهار امام [[حنفی]]، [[شافعی]]، [[مالکی]] و [[حنبلی]] ایجاد شد که [[نماز جماعت]] را در آنجا می‌خواندند و مقلدین امام هر [[مذهب]]، پشت سر امام جماعت مذهب خود نماز می‌گزاردند. در نماز [[مغرب]]، همه همزمان نماز را شروع می‌کردند؛ اما در برخی وقت‌های دیگر به ترتیب، شافعی، مالکی، حنبلی و سپس حنفی نماز را اقامه می‌کردند<ref>التاریخ القویم، ج۵، ص۳۲۸.</ref>.
در دوره‌هایی از [[تاریخ]] که [[شیعیان زیدی]] بر امور مسجد الحرام مسلط بودند، امام [[زیدیه]] نیز نماز را به [[جماعت]] می‌خوانده است؛ گفتنی است که در برخی از دوران‌ها، [[مذهب حنبلی]]، امامی در مسجد نداشته است.
مقام حنفی، به دلیل رسمیت [[مذهب حنفی]] برای [[دولت عثمانی]] از مهم‌ترین مقام‌ها بوده و در برابر ناودان طلا قرار داشته است. مقام شافعی ابتدا در پشت [[مقام ابراهیم]] بوده و سپس به بالای بنایی که بر فراز [[زمزم]] قرار داشت، انتقال یافته است.
در دوره سعودی این چهار مقام به مرور تخریب شد و همه سنیان پشت سر یک امام، که از طرف [[دولت]] سعودی معین می‌شود، نماز می‌خوانند. کردی نوشته است که این اقدام از [[زمان]] روی کار آمدن عبد [[العزیز]] رواج یافت<ref>التاریخ القویم، ج۵، ص۳۲۸.</ref>. اما تخریب مقام‌ها، از [[سال ۱۳۷۷ هجری]] آغاز شد<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، مشعر، ص۱۰۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۹۶۵.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۷۲٬۶۴۸

ویرایش