بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۱۹

۶۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۵ نوامبر ۲۰۱۹

←‏راه‌های اطاعت از امام زمان{{ع}}

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 *برای [[اطاعت]] و [[نصرت امام زمان]] {{ع}} راه‌هایی وجود دارد:
 #آشنایی با [[قرآن]] و آموزه‌های آن به همراه [[شناخت]] [[سیره]] و معالم [[اهل بیت]] {{ع}}، تا بتوان بدین وسیله [[آمادگی]] حضور در محضر [[امام زمان]] {{ع}} را پیدا کرد<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص ۱۹۳-۱۸۹.</ref>. چون [[پیروی]] از [[پیشوایان معصوم]] {{ع}} در گرو [[شناخت]] [[آموزه‌های دینی]] و [[رفتار]] دین‌مدارانه است و [[رفتار]] هر کسی رهاورد [[آگاهی]] و نوع [[بینش]] اوست و آنچه شخص پیرو را به [[امام]] {{ع}} پیوند می‌دهد، [[ایمان]] و [[بصیرت]] برخاسته از [[آموزه‌های دینی]] است که [[زمینه‌ساز]] الگوپذیری می‌گردد<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۸، ص۳۲۰، ۳۲۳؛</ref>، به گونه‌ای که فرد ارادۀ‌ [[امام]] را بر ارادۀ خود مقدَّم می‌‌دارد و در برابر [[امام]] [[تسلیم]] و خاضع است<ref>{{متن حدیث|"هُمْ أَطْوَعُ لَهُ مِنَ الْأَمَةِ لِسَیِّدِهَا"}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸.</ref> و [[اطاعت]] او‌ از‌ [[امام]]، از فرمانبرداری کنیز‌ در‌ برابر مولایش بیشتر است<ref>ر.ک. آیتی، نصرت‌‏الله، آیینه انتظار یاوران مهدی، ص ۱۶۱-۱۶۲؛ روح‌بخش، سید مهدی، انتظار و تأثیرات آن بر امنیت و صلح، ص ۲۹۰. </ref>.
-#[[پیروی]] از [[دستورات]] و فرمایشات [[امامان]] پیشین {{ع}}: از آنجایی که همۀ [[امامان]] {{ع}} [[نور]] یگانه‌ای هستند، [[دستورات]] و فرموده‌های ایشان نیز یک [[هدف]] را دنبال می‌کند؛ بنابراین، در زمانی که یکی از آنها در دسترس نیست، فرامین [[امامان]] دیگر چراغ راه [[هدایت]] است<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ انتظار و منتظران، ص ۲۰۱-۲۰۹.</ref> و هر کس به آنها [[تمسک]] جوید، به [[خدا]] [[تمسک]] جسته است<ref>ر.ک. موسوی، سید علی، فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن، ص ۲۳۹-۲۴۴؛ محمدی ری‌شهری،محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص؟؟؟</ref>. [[خدا]] به پیامبرش [[دستور]] می‌‌دهد: {{متن قرآن|قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونىِ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref> بر اساس این [[آیه]]، [[اطاعت]] از [[دستورات]] [[اهل بیت]] {{ع}} بیانگر [[محبت]] به آنان است و [[محبت]] زمینه ساز [[اطاعت]] بوده و سختی‌های مسیر [[بندگی]] را هموار می‌‌سازد<ref>ر.ک. فرحمند، مهناز، جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت، ص؟؟؟</ref>. بنابراین، اگر کسی در [[اعتقادات]]، [[عبادات]] و [[بندگی]] و صفات، مانند آن بزرگواران عمل کند نسبت به [[خداوند متعال]] نیز [[مطیع]] و تابع خواهد بود<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر، ج۲، ص ۳۸۵-۳۸۶.</ref>.
+#[[پیروی]] از [[دستورات]] و فرمایشات [[امامان]] پیشین {{ع}}: از آنجایی که همۀ [[امامان]] {{ع}} [[نور]] یگانه‌ای هستند، [[دستورات]] و فرموده‌های ایشان نیز یک [[هدف]] را دنبال می‌کند؛ بنابراین، در زمانی که یکی از آنها در دسترس نیست، فرامین [[امامان]] دیگر چراغ راه [[هدایت]] است<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ انتظار و منتظران، ص ۲۰۱-۲۰۹؛ بایسته‌های عصر چشم به راهی، ص؟؟؟.</ref> و هر کس به آنها [[تمسک]] جوید، به [[خدا]] [[تمسک]] جسته است<ref>ر.ک. موسوی، سید علی، فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن، ص ۲۳۹-۲۴۴؛ محمدی ری‌شهری،محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص؟؟؟</ref>. [[خدا]] به پیامبرش [[دستور]] می‌‌دهد: {{متن قرآن|قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونىِ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref> بر اساس این [[آیه]]، [[اطاعت]] از [[دستورات]] [[اهل بیت]] {{ع}} بیانگر [[محبت]] به آنان است و [[محبت]] زمینه ساز [[اطاعت]] بوده و سختی‌های مسیر [[بندگی]] را هموار می‌‌سازد<ref>ر.ک. فرحمند، مهناز، جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت، ص؟؟؟</ref>. بنابراین، اگر کسی در [[اعتقادات]]، [[عبادات]] و [[بندگی]] و صفات، مانند آن بزرگواران عمل کند نسبت به [[خداوند متعال]] نیز [[مطیع]] و تابع خواهد بود<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر، ج۲، ص ۳۸۵-۳۸۶.</ref>.
 #مراجعه به [[نایبان خاص]] در [[زمان غیبت صغری]] و [[نایبان عام]] در [[زمان غیبت کبری]]: به این معنا که پیوند [[امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] با [[مردم]] به طور کلی قطع و گسسته نشده است؛ زیرا در هر [[دو غیبت]]، امر [[سفارت]] و [[نیابت]] وجود داشته و دارد و از طریق [[نایبان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] برقرار بوده و هست؛ در [[زمان غیبت صغری]] [[نیابت]] [[نایبان خاص]] بوده و در [[زمان غیبت کبری]] [[نیابت]] [[نایبان عام]]، که همان [[اطاعت]] [[فقهاء]] جامع‌الشرایط است<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۷-۱۱۰.</ref>. همانطور که [[حضرت]] می‌‌فرمایند<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}. کمال‌الدین، ص۴۸۴. </ref>: «اما حوادثی که پیش می‌آید به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید زیرا آنها [[حجت]] و [[نمایندگان]] من هستند بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها»<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۰-۱۱۷.</ref>.
 ==[[نصرت]] و [[یاری]] [[امام زمان]]{{ع}}==
 *دربارۀ اهمیت‌ [[نصرت]] و [[یاری امام]] نیز در [[روایات]] و [[زیارات]] تذکر داده شده است<ref>{{متن حدیث|"وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ"}}؛ زیارت جامعه کبیره.</ref> چون [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} تقویت راه آنهاست که راه‌ خدا‌ و [[رسول]] خداست و [[تجلی]] [[نصرت]] [[خداوند]] در [[یاری دین]] خداست<ref>{{متن قرآن|يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكم‏}}«ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>. بنابراین، [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} بر هر فرد به [[قدر]] [[توان]] و امکانات واجب‌ است<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، وظایف امت در برابر امام، ص ۱۰۰.</ref>، [[نصرت]] و [[یاری]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و ائمّه هدی{{ع}} یعنی عمل نمودن به دستورهای ایشان و این در زمان‌های مختلف متفاوت است. گاهی [[نظامی]]، گاهی [[دعا]] و [[صدقه]]، گاهی تشکیل مجلس و ذکر [[فضیلت]] و [[مبارزه]] [[فرهنگی]]... و در هر شرایطی [[یاری]] نمائیم<ref>. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۷۵.</ref>، به ویژه در جهت تقویت [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}} که [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید: «نه تنها [[اعتقاد به امام زمان]] {{ع}} [[واجب]] است بلکه [[خداوند]] [[یاری]] [[حضرت]] را در [[زمان غیبت]] [[واجب]] گردانیده است»<ref>{{متن حدیث|"رابِطُوا إِمَامَکُمْ‏ وَ اتَّقُوا اللَّهَ‏ فِیمَا أَمَرَکُمْ بِهِ وَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ‏"}}؛ بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۲۱۷.</ref> و [[یاری]] [[حضرت]] در [[دوران غیبت]] در سه مرحله صورت می‌‌گیرد: