غیرت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*این [[فضیلت]]، علامت حصول مروّت در [[انسان]] است؛ از این [[برتر]] آنکه از [[روایات]] چنین استفاده می‌شود، که [[غیرت]] علامت حصول [[ایمان]] است؛ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرمایند:"[[غیرت]] از [[ایمان]] است" <ref>{{متن حدیث| الْغَيْرَةُ مِنَ‌ الْإِيمَانِ‌}}بحار الأنوار، ج۷۱، ص۳۴۲. </ref>؛ بلکه این مسأله از [[قرآن کریم]] نیز استفاده می‌شود:{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند » سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. معنای این [[آیه]] و نظایر بسیار آن، آن است که [[مؤمن]] کسی است که از [[حریم]] [[اسلام]] تا آنجا که در [[توان]] دارد، [[دفاع]] کند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۳۹.</ref>.

*به هر روی، [[غیرت]] ملکه‌ای است که [[آدمی]] را به [[دفاع]] از امور مهمّی که خواه در عرف و یا در [[شرع]]، شخصیّت او بدان متوقّف شده، تحریک می‌کند. این [[دفاع]]، حَمِیّت - که از مادّه [[حمایت]] / نگهداری، مشتق شده - نامیده می‌شود.

*این [[فضیلت]] نیز همچون دیگر [[فضائل]]، مراتبی چند داشته که هرچند مراتب ضعیف آن نیز [[پسندیده]] می‌باشد، امّا هرچند این مراتب رو به [[قوّت]] نهد، مطلوبیّت و پسندیدگیِ آن افزون می‌شود. از این روست که می‌گوئیم [[غیرت]] را دو طرف [[افراط و تفریط]] نیست تا در شمار [[صفات ناپسند]] قرار گیرد، بلکه هر [[قدر]] شدّت آن در فرد غیور بیشتر باشد، مطلوبیّت و پسندیدگیِ آن بیشتر خواهد شد<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۳۹-۴۰.</ref>.

*آری! اگر این صفت در غیر محلّ [[شایسته]] خود - که درباره آن صحبت خواهیم کرد- به‌کار [[رود]]، به [[سختی]] مذموم خواهد بود. این امر نه به‌خاطر مذموم بودن [[غیرت]]، که به‌خاطر [[جهل]] به محلّ استفاده درست از آن است. [[حمیّت]] و تعصُّب [[جاهلی]] و [[حسد]]، در شمار این موارد است.

*مراد از این نوع از [[غیرت]]، آن است که [[انسان]] بر حفظ عفّت تمامی [[زنان]] [[جامعه]] - خواه مسلامان، و خواه غیرمسلمان- [[غیرت]] ورزیده، از آلوده شدن آنان به آنچه با [[اخلاق]] [[شایسته]] انسانی منافات دارد، جلوگیری نماید.

*پر واضح است که در این زمینه، [[غیرت]] بر حفظ عفّت [[نزدیکان]] - همچون دختر، [[خواهر]] و [[مادر]] - مقدّم بر حفظ عفّت دیگران خواهد بود؛ هر چند در اصل غیرت‌ورزی بر حفظ [[حریم]] [[اخلاقی]] [[انسان‌ها]]، تفاوتی در میان آنها دیده نمی‌شود. از همین روست که نشر [[گناه]] در [[جامعه]]، در شمار [[گناهان]] نابخشودنی قرار گرفته است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که دوست دارند درباره مؤمنان، (تهمت) کار زشت شایع شود عذابی دردناک در این جهان و در جهان واپسین خواهند داشت» سوره نور، آیه ۱۹.</ref>.

===[[غیرت]] در حفظ وطن، [[اموال]]، [[فرزندان]] و [[نزدیکان]]===

*این نوع از [[غیرت]]، شامل [[حفاظت]] از عموم [[مردم]] - تا آنگاه که در شمار محاربین قرار نگیرند، و حتّی حیات وحش، محیط زیست و جز آن نیز می‌شود.