روی‌گردانی از دعا در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن'
جز (جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن') |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
*که بدترین و شدیدترین مراتب این [[رذیلت اخلاقی]] است؛ عنادورزی و الجاجت در پشت کردن به [[دعا]] است. | *که بدترین و شدیدترین مراتب این [[رذیلت اخلاقی]] است؛ عنادورزی و الجاجت در پشت کردن به [[دعا]] است. | ||
*اولین کسی که نسبت به [[دعا]] [[استکبار]] ورزیده خود بزرگ‌بینی کرد، [[شیطان]] بود که به واسطه همین عناد و [[لجاجت]]، [[شایسته]] [[لعن]] [[الهی]] و [[عذاب]] بی‌پایان او شد. [[شیطان]] به واسطة همین پشت کردن به [[دعا]] و [[اصرار]] بر آن، به خذلان دچار شد؛ و باز به همین علّت طلب کرد که تا [[قیامت]] بر [[آدم]] و [[فرزندان]] او مسلّط شود، تا بتواند آنان را نیز در [[سرنوشت]] سیاه خود شریک نماید. | *اولین کسی که نسبت به [[دعا]] [[استکبار]] ورزیده خود بزرگ‌بینی کرد، [[شیطان]] بود که به واسطه همین عناد و [[لجاجت]]، [[شایسته]] [[لعن]] [[الهی]] و [[عذاب]] بی‌پایان او شد. [[شیطان]] به واسطة همین پشت کردن به [[دعا]] و [[اصرار]] بر آن، به خذلان دچار شد؛ و باز به همین علّت طلب کرد که تا [[قیامت]] بر [[آدم]] و [[فرزندان]] او مسلّط شود، تا بتواند آنان را نیز در [[سرنوشت]] سیاه خود شریک نماید. | ||
*اکنون باید توجّه کرد که [[قرآن کریم]] با تکرار داستان [[ابلیس]] و یادآوری مکرّر پشت کردن او به [[دعا]] و [[توبه]]، [[آدمیان]] را هشدار می‌دهد که اگر گام در مسیر [[شیطان]] نهند، همچون او شده استحقاق [[لعنت]] [[الهی]] را می‌یابند. بالاتر از آن اینکه بدتر از [[ابلیس]] شده در مجازات‌های او شریک می‌شوند. [[تأسف]] برانگیز است که این حالتی است که عموم [[مردمان]] به آن دچارند، هرچند خود از آن [[آگاهی]] ندارند!؛ چه غیر [[شیعیان]] که در طول [[تاریخ]] نسبت به [[ادعیه]] [[مأثور]] از [[معصومان]]{{عم}} هیچ عنایتی نداشته‌اند، [[شیعیان]] نیز هرچند ادّعای [[پیروی]] از [[معصومان]] را دارند، اما هرگز توجه نمی‌کنند که [[ائمه هدی]]{{عم}} درباره [[دعا]] چه [[عنایت]] ویژه‌ای داشته‌اند، به‌گونه‌ای که کتاب‌های کلان و سترگ دعایی ما از مجموعه مناجات‌های آنان{{عم}} انباشته شده است. از این‌رو برخی و بلکه بیشتر آنان، اصلاً [[دعا]] را نمی‌شناسد و نسبت به آن اُنسی در خود نمی‌یابند. به این مطلب که [[مردمان]] در این قضیه پیرو [[شیطان]] العین هستند، در [[قرآن کریم]] بارها و بارها اشاره شده است؛ به این [[آیه]] [[مبارک]] بنگرید:{{متن قرآن|قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ}}<ref>«گفت: به ارجمندی تو سوگند که همگی آنان را گمراه خواهم کرد بجز از میان آنان بندگان نابت را» سوره ص، آیه ۸۲-۸۳.</ref>. | *اکنون باید توجّه کرد که [[قرآن کریم]] با تکرار داستان [[ابلیس]] و یادآوری مکرّر پشت کردن او به [[دعا]] و [[توبه]]، [[آدمیان]] را هشدار می‌دهد که اگر گام در مسیر [[شیطان]] نهند، همچون او شده استحقاق [[لعنت]] [[الهی]] را می‌یابند. بالاتر از آن اینکه بدتر از [[ابلیس]] شده در مجازات‌های او شریک می‌شوند. [[تأسف]] برانگیز است که این حالتی است که عموم [[مردمان]] به آن دچارند، هرچند خود از آن [[آگاهی]] ندارند!؛ چه غیر [[شیعیان]] که در طول [[تاریخ]] نسبت به [[ادعیه]] [[مأثور]] از [[معصومان]]{{عم}} هیچ عنایتی نداشته‌اند، [[شیعیان]] نیز هرچند ادّعای [[پیروی]] از [[معصومان]] را دارند، اما هرگز توجه نمی‌کنند که [[ائمه هدی]]{{عم}} درباره [[دعا]] چه [[عنایت]] ویژه‌ای داشته‌اند، به‌گونه‌ای که کتاب‌های کلان و سترگ دعایی ما از مجموعه مناجات‌های آنان{{عم}} انباشته شده است. از این‌رو برخی و بلکه بیشتر آنان، اصلاً [[دعا]] را نمی‌شناسد و نسبت به آن اُنسی در خود نمی‌یابند. به این مطلب که [[مردمان]] در این قضیه پیرو [[شیطان]] العین هستند، در [[قرآن کریم]] بارها و بارها اشاره شده است؛ به این [[آیه]] [[مبارک]] بنگرید: {{متن قرآن|قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ}}<ref>«گفت: به ارجمندی تو سوگند که همگی آنان را گمراه خواهم کرد بجز از میان آنان بندگان نابت را» سوره ص، آیه ۸۲-۸۳.</ref>. | ||
*همان‌گونه که باز بارها اشاره شده، که [[مردم]] تنها زمانی به سوی [[حضرت حق]] رو می‌کنند که مشکلات و [[سختی‌ها]] به آنان رو کند؛ اما به هنگام راحتی و [[امنیّت]] گویا به [[بیماری]] خود بزرگ‌بینی دچار شده هرگز دست به [[دعا]] بر نمی‌دارند؛ به این [[آیات]] [[شریف]] نیز توجّه کنید: | *همان‌گونه که باز بارها اشاره شده، که [[مردم]] تنها زمانی به سوی [[حضرت حق]] رو می‌کنند که مشکلات و [[سختی‌ها]] به آنان رو کند؛ اما به هنگام راحتی و [[امنیّت]] گویا به [[بیماری]] خود بزرگ‌بینی دچار شده هرگز دست به [[دعا]] بر نمی‌دارند؛ به این [[آیات]] [[شریف]] نیز توجّه کنید: | ||
:*{{متن قرآن|فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ}}<ref>«و چون در کشتی سوار می‌شوند خداوند را می‌خوانند در حالی که دین (خویش) را برای او ناب می‌گردانند و چون آنان را رهاند (و) به خشکی (رساند) ناگاه شرک می‌ورزند» سوره عنکبوت، آیه ۶۵.</ref>؛ | :*{{متن قرآن|فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ}}<ref>«و چون در کشتی سوار می‌شوند خداوند را می‌خوانند در حالی که دین (خویش) را برای او ناب می‌گردانند و چون آنان را رهاند (و) به خشکی (رساند) ناگاه شرک می‌ورزند» سوره عنکبوت، آیه ۶۵.</ref>؛ | ||