جندب غیر منسوب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۵: خط ۵:
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
==آشنایی اجمالی==
== آشنایی اجمالی ==
[[نسب]] و تبارش مشخص نیست. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.</ref>، با تعبیر «مجهول» از او یاد کرده، می‌گوید درباره او سخن و نظر است. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۷۱.</ref> نیز همین تعبیر را درباره وی به کار برده، می‌گوید: [[ابن منده]] و ابونعیم او را در شمار [[صحابه]] آورده‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۱۸.</ref> در قسم اول [[الاصابه]] (صحابه) نام او را ثبت کرده و تعبیر «غیر منسوب» را برای وی کرده و گفته است: {{عربی|"بَقِیّ بن مُخلَد"}} در مسندش [[روایت]] او را آورده است. [[حدیثی]] که او نقل می‌کند درباره دعایی از [[رسول]] خداست. او شنید که [[رسول خدا]]{{صل}} چنین [[دعا]] می‌کرد: خدایا عیوبم را بپوشان و از [[بیم]] ایمنم گردان و دیونم را ادا کن<ref> ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.</ref>. این [[حدیث]] از [[حنظلة بن علی اسلمی]] که [[تابعی]] است نیز نقل شده است<ref>ابن اثیر، اسد الغابه ج۲، ص۸۷؛ ابن حجر، الاصابه ج۲، ص۱۸۴.</ref>. چنان که حدیث یاد شده در منابع [[شیعی]] بدون اسناد و به عنوان بندی از دعایی است که رسول خدا{{صل}}، هنگام [[خواب]] می‌خوانده است<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ص۳۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۵۳؛ نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۴۷.</ref>. منابع مهم حدیثی [[اهل سنت]] این حدیث را نقل نکرده‌اند.<ref>[[حسین مرادی نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جندب غیر منسوب»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۲۷-۴۲۸.</ref>
[[نسب]] و تبارش مشخص نیست. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.</ref>، با تعبیر «مجهول» از او یاد کرده، می‌گوید درباره او سخن و نظر است. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۷۱.</ref> نیز همین تعبیر را درباره وی به کار برده، می‌گوید: [[ابن منده]] و ابونعیم او را در شمار [[صحابه]] آورده‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۱۸.</ref> در قسم اول [[الاصابه]] (صحابه) نام او را ثبت کرده و تعبیر «غیر منسوب» را برای وی کرده و گفته است: {{عربی|"بَقِیّ بن مُخلَد"}} در مسندش [[روایت]] او را آورده است. [[حدیثی]] که او نقل می‌کند درباره دعایی از [[رسول]] خداست. او شنید که [[رسول خدا]] {{صل}} چنین [[دعا]] می‌کرد: خدایا عیوبم را بپوشان و از [[بیم]] ایمنم گردان و دیونم را ادا کن<ref> ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.</ref>. این [[حدیث]] از [[حنظلة بن علی اسلمی]] که [[تابعی]] است نیز نقل شده است<ref>ابن اثیر، اسد الغابه ج۲، ص۸۷؛ ابن حجر، الاصابه ج۲، ص۱۸۴.</ref>. چنان که حدیث یاد شده در منابع [[شیعی]] بدون اسناد و به عنوان بندی از دعایی است که رسول خدا {{صل}}، هنگام [[خواب]] می‌خوانده است<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ص۳۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۵۳؛ نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۴۷.</ref>. منابع مهم حدیثی [[اهل سنت]] این حدیث را نقل نکرده‌اند.<ref>[[حسین مرادی نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جندب غیر منسوب»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۲۷-۴۲۸.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۴

آشنایی اجمالی

نسب و تبارش مشخص نیست. ابونعیم[۱]، با تعبیر «مجهول» از او یاد کرده، می‌گوید درباره او سخن و نظر است. ابن اثیر[۲] نیز همین تعبیر را درباره وی به کار برده، می‌گوید: ابن منده و ابونعیم او را در شمار صحابه آورده‌اند. ابن حجر[۳] در قسم اول الاصابه (صحابه) نام او را ثبت کرده و تعبیر «غیر منسوب» را برای وی کرده و گفته است: "بَقِیّ بن مُخلَد" در مسندش روایت او را آورده است. حدیثی که او نقل می‌کند درباره دعایی از رسول خداست. او شنید که رسول خدا (ص) چنین دعا می‌کرد: خدایا عیوبم را بپوشان و از بیم ایمنم گردان و دیونم را ادا کن[۴]. این حدیث از حنظلة بن علی اسلمی که تابعی است نیز نقل شده است[۵]. چنان که حدیث یاد شده در منابع شیعی بدون اسناد و به عنوان بندی از دعایی است که رسول خدا (ص)، هنگام خواب می‌خوانده است[۶]. منابع مهم حدیثی اهل سنت این حدیث را نقل نکرده‌اند.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.
  2. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۷۱.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۱۸.
  4. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۵۸۵.
  5. ابن اثیر، اسد الغابه ج۲، ص۸۷؛ ابن حجر، الاصابه ج۲، ص۱۸۴.
  6. طبرسی، مکارم الاخلاق، ص۳۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۵۳؛ نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۴۷.
  7. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «جندب غیر منسوب»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۲۷-۴۲۸.