خوش‌خلقی در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۰

مقدمه

یکی از وجوه امتیاز انسان در مواجهه با دیگران حسن سلوک و رفتار خوش است. خوش‌رفتاری، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و کردار نیکو. مجموعه این دو را می‌توان "حسن خُلق" و "ادب نیکو" نامید. امام سجاد (ع) – در این مورد - از خداوند چنین درخواست می‌کند: «وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ‏ الْقَوْلِ‏، وَ مُسْتَحْسَنِ‏ الْعَمَلِ»^[۱]: «بار خدایا و چون آهنگ کاری شایسته کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده».

با مراجعه به سخنان حضرت فهمیده می‌شود که در کنار "قول پسندیده" و "عمل مستحسن" و پیش از آنها "نیت صالح" اهمیت بسیار دارد. خوش‌رفتاری، به ویژه در روابط خانوادگی که از آن جمله است رابطه متقابل و نیکوی فرزند با والدین، آثار سازنده‌ای بر جا می‌گذارد. نیایش‌های بیست‌وچهارم و بیست‌و‌پنجم صحیفه سجادیه که به ترتیب بر دعا در حق والدین و دعا در حق فرزندان اختصاص دارد جلوه‌های زیبایی از این خوش‌رفتاری و ادب نیکو را به نمایش می‌گذارد. مصادیق دیگری از این خوش‌رفتاری در دعای آن حضرت برای همسایگان و دوستان بیان شده است: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که سنت تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و عیادت بیمارانشان و راهنمایی رهجویانشان و اندرز به مشورت کنندگانشان و.»..^[۲].^[۳].^[۴]

منابع

خالقیان، فضل‌الله، مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ دعای ۴۷.
↑ نیایش بیست‌و‌ششم.
↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.
↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۰۵.

[1] دعای ۴۷.

[2] نیایش بیست‌و‌ششم.

[3] صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.

[4] خالقیان، فضل‌الله، مقاله «خوش‌خلقی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۰۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-یکی از وجوه امتیاز [[انسان]] در مواجهه با دیگران [[حسن]] [[سلوک]] و [[رفتار]] خوش است. [[خوش‌رفتاری]]، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و [[کردار]] [[نیکو]]. مجموعه این دو را می‌توان "حسن [[خُلق]]" و "[[ادب]] نیکو" نامید. [[امام سجاد]]{{ع}} – در این مورد - از [[خداوند]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ‏ الْقَوْلِ‏، وَ مُسْتَحْسَنِ‏ الْعَمَلِ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>: «بار خدایا و چون آهنگ کاری [[شایسته]] کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده».
+یکی از وجوه امتیاز [[انسان]] در مواجهه با دیگران [[حسن]] [[سلوک]] و [[رفتار]] خوش است. [[خوش‌رفتاری]]، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و [[کردار]] [[نیکو]]. مجموعه این دو را می‌توان "حسن [[خُلق]]" و "[[ادب]] نیکو" نامید. [[امام سجاد]] {{ع}} – در این مورد - از [[خداوند]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ‏ الْقَوْلِ‏، وَ مُسْتَحْسَنِ‏ الْعَمَلِ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>: «بار خدایا و چون آهنگ کاری [[شایسته]] کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده».
 با مراجعه به سخنان [[حضرت]] فهمیده می‌شود که در کنار "قول [[پسندیده]]" و "عمل مستحسن" و پیش از آنها "[[نیت]] [[صالح]]" اهمیت بسیار دارد. خوش‌رفتاری، به ویژه در [[روابط خانوادگی]] که از آن جمله است رابطه متقابل و نیکوی فرزند با [[والدین]]، آثار سازنده‌ای بر جا می‌گذارد. نیایش‌های بیست‌وچهارم و بیست‌و‌پنجم [[صحیفه سجادیه]] که به ترتیب بر [[دعا]] در [[حق والدین]] و دعا در [[حق فرزندان]] اختصاص دارد جلوه‌های [[زیبایی]] از این خوش‌رفتاری و ادب نیکو را به نمایش می‌گذارد.